24:1 Waarom het die Almagtige vir Hom geen geregstye voorbehou nie, en sien die wat Hom ken, nie sy geregsdae nie?
24:2 Grenslyne verlê hulle; 'n trop vee roof hulle en laat dit wei.
24:3 Die esel van die wese dryf hulle weg, die bees van die weduwee neem hulle as pand.
24:4 Hulle stoot die behoeftiges van die pad af; die ellendiges van die land kruip almal saam weg.
24:5 Kyk, soos wilde-esels in die woestyn trek hulle uit na hul werk, terwyl hulle soek na voedsel; die wildernis lewer brood vir hulle, vir die kinders.
24:6 Op die veld gaan hulle voer haal, en in die wingerd van die goddelose hou hulle na-oes.
24:7 Naak bring hulle die nag deur, sonder klere, en hulle het geen bedekking teen die koue nie.
24:8 Van die stortbui van die berge word hulle nat; en by gebrek aan skuiling druk hulle hul teen die rotse vas.
24:9 Hulle ruk die weeskind van die bors af; en wat die arme aan het, verpand hulle.
24:10 Naak gaan hulle heen, sonder klere; en terwyl hulle honger het, dra hulle gerwe aan.
24:11 Tussen die mure van dié mense pars hulle olie, trap die parskuipe terwyl hulle versmag van dors.
24:12 Uit die stad kerm die manne, en die siel van die gewondes roep om hulp; tog gee God geen ag op die ongerymdheid daarvan nie.
24:13 Sulke mense behoort by die vyande van die lig: hulle ken nie die weë daarvan nie en bly nie op die paaie daarvan nie.
24:14 Teen dagbreek staan die moordenaar op, hy maak die arme en behoeftige dood, en in die nag is hy soos die dief.
24:15 En die oog van die owerspeler neem die skemeraand waar en sê: Geen oog kan my sien nie; en hy sit 'n sluier voor sy gesig.
24:16 In die duisternis breek hulle in die huise in; bedags sluit hulle hul op; hulle ken nie die lig nie.
24:17 Want vir hulle saam is die stikdonker 'n môrestond, want hulle ken die verskrikkinge van die stikdonker.
24:18 Gou dryf hul voort op die oppervlakte van die water; hulle stuk grond word vervloek in die land; hulle begeef hul nie meer op pad na die wingerde nie.
24:19 Droogte, ook hitte, roof die sneeuwater weg--so die doderyk die wat gesondig het.
24:20 Die moederskoot vergeet hom; die wurms eet smaaklik aan hom; aan hom word nie meer gedink nie: so word dan die onreg gebreek soos 'n stuk hout--
24:21 hy wat die onvrugbare plunder wat nie baar nie, en aan die weduwee geen weldaad bewys nie.
24:22 Tog laat Hy deur sy krag die magtiges lank lewe; hy wat al van sy lewe nie seker was nie, staan weer op.
24:23 God gee hom veiligheid, en hy steun daarop; en sy oë is op hulle weë.
24:24 Hulle het hul verhef--'n kort rukkie, dan is hulle daar nie meer nie; en hulle word verneder; soos almal sterwe hulle; en soos die boonste van 'n halm word hulle afgesny.
24:25 En is dit nou nie so nie, wie sal my van 'n leuen beskuldig en my rede tot niet maak?
Created with HTMLCompiler by BibleDatabase