1 پدا من دیست که تهتئے سرا نِشتگێنا کتابے، بزان تومارے* 5‏:1 تومار هما کتابانَ گوَشنت که کوَهنێن زمانگا کاگد یا پۆستانی سرا نبیسگ و گرد گردا پتایگ بوتگ‌اَنت. راستێن دستا اِنت که پُشت و دێمی نبشته اَنت و هپت مُهر جتگ. 2 و من پُرزۆرێن پرێشتگے دیست که گۆن بُرزێن تئوارێا جار جنگا اَت: «کئے اے مُهرانی پرۆشگ و تومارئے پَچ کنگئے لاهک اِنت؟» 3 بله هچکَس نێست‌اَت، نه آسمانا، نه زمینئے سرا و نه زمینئے چێرا، که اے تومارا پَچ کرت بکنت و اِشیئے تها بچاریت. 4 و من زار زارا گرێوگا اتان چیا که هچ چُشێن مردمے در نکپت که اے تومارئے پَچ کنگئے لاهک ببیت یا اِشیئے تها چارِت بکنت. 5 بله چه کماشان یکّێا منا گوَشت: «مگرێو، بچار یَهودائے کَبیلهئے شێر، داوودئے اۆبادگ سۆبێن بوتگ. آ، اے تومار و اِشیئے هپتێن مُهران پَچ کرتَ کنت.»

6 پدا من تهتئے سرا، نیاما، چارێن سَهدار و کماشانی نیاما، گوَرانڈے دیست که اۆشتاتگ‌اَت و گوَشئیگا هِلار کنگ بوتگ‌اَت. گوَرانڈا هپت کانٹ و هپت چمّ پِر اَت. اے هُدائے هپتێن روه اَنت که سجّهێن زمینئے سرا دێم دئیگ بوتگ‌اَنت. 7 گوَرانڈ شت و توماری چه تهتئے سرا نِشتگێنئے راستێن دستا زرت. 8 وهدے توماری زرت چارێن سَهدار و بیست و چارێن کماش گوَرانڈئے دێما کپتنت، هر یکّێا چنگے دستا اَت و تلاهێن دَرپِش گۆن اَت که سۆچُکیا پُرّ اتنت. اے هُدائے پلگارتگێن مردمانی دْوا اتنت. 9 آ نۆکێن سئوتے جنَگا اتنت و گوَشتِش:

11 پدا من چارت و اِشکت که بازێن پرێشتگێئے تئوار اِنت. اے لکّانی لکّ اتنت، هزارانی هزار. تهتئے چپّ و چاگردا اتنت، سَهدار و کماشانی چاگردا. 12 گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشگا اتنت:

13 آسمانا، زمینئے سرا، زمینئے چێرا و دریائے تۆکا، هرچے که آیانی تها هست، من اِشکت سجّهێن اَڈّ کرتگێن چیزّ گوَشگا اتنت:

14 چارێن سَهداران «آمین» گوَشت، کماش دێم په چێر کپتنت و هُدا و گوَرانڈِش نازێنت.