1 چه اِشان و رند من چارت تَه آسمانا دروازگے پَچ اِنت و هما کَرنائے ڈئولێن تئوار که من پێسرا اِشکتگ‌اَت گۆن من هبرا اِنت. گوَشگا اَت: «اِدا بُرزاد بیا که من ترا پێشَ داران چه اے چیزّان و رند اَلّما چے بئیگی اِنت.» 2 هما دمانا هُدائے روه منی دلا پُترت و من دیست تَه اَرشا تهتے اێر اِنت و یکّے تهتئے سرا نِشتگ. 3 آ که تهتئے سرا نِشتگ‌اَت، گِندگا یَشْم و روبیئے سِنگئے رنگ اَت و زُمُرُّدپئیمێن سَنجێا* 4‏:3 سَنج، بزان درینّ، رنگین کمان. تهتئے چپّ و چاگرد گپتگ‌اَت.† 4‏:3 یَشْم، روبی و زُمُرُّد گرانبهاێن سِنگ اَنت. 4 اے تهتئے چپّ و چاگردا بیست و چار تهت اێر اَت و بیست و چار کماش آیانی سرا نِشتگ‌اَت. کماشان اسپێتێن پۆشاک گوَرا اَت و تلاهێن تاجِش سرا اَت. 5 چه تهتا گْرۆکئے شهم در آیگا اَت، گْرند و بُرزێن تئوار اتنت و تهتئے دێما آسئے هپت مَشَل رۆک اَت. اے مَشَل هُدائے هپتێن روه اَنت. 6 تهتئے دێما پوره دریاے اَت که چۆ شیشّگا اَت، چۆ بلۆرا.

تهتئے چپّ و چاگردا، نیامجینا، چار سَهدار هست‌اَت که دێما و پُشتا سَرجما چمِّش پِر اَت. 7 ائولی سَهدار شێرئے پئیما اَت، دومی گوَسکئے‡ 4‏:7 گوَسک، بزان گۆلۆ، گۆکئے چُکّ. پئیما، سئیمیا مردمی دێمے پِر اَت و چارمی بالێن وَکابێئے§ 4‏:7 وَکاب مزنێن بالی شاهینے، اردو و پارسیا عقاب. رنگا اَت. 8 چه اے چارێن سَهداران هر یکّێا شش بانزُل و هر نێمگا چمّ پِر اَت، بانزُلانی چێرا هم. اے هچ بسَّ نکننت و شپ و رۆچ گوَشگا اَنت:

9 هر وهدا که سَهدار تهتئے سرا نِشتگێنا، اَبد تان اَبد زندگێنا شان و شئوکت و شرپَ دئینت و آییئے شُگرا گرنت، 10 گڑا بیست و چارێن کماش تهتئے سرا نِشتگێنئے دێما کپنت و هماییا نازێننت که اَبد تان اَبد زِندگ اِنت، وتی تاجان تهتئے دێما اێرَ کننت و گوَشنت: