7
تئیی مئیار و باهۆٹَ بان
داوودئے شیگایون.* 7:0 اے گالئے مانا زانگ نبوتگ بله بلکێن اَدب یا موزیکئے یک گالے. داوودا اے زَبور بنیامینئے کَبیلهئے کوش نامێن مردمێئے هبرانی سئوَبا په هُداوندا درشان کرتگ.
1 او هُداوند، منی هُدا! تئیی باهۆٹ و مئیارَ بان.
منا چه آ سجّهێنان که منی رندا کپتگ‌اَنت برَکّێن.
2 اگن نه، آ منا شێرانی پئیما دِرّنت،
چُنڈ چُنڈَ کننت و منا رَکّێنۆکے نبیت.
3 او هُداوند، منی هُدا! اگن من چُشێن کارے کرتگ و
دستُن گناهێا مێن اِنت،
4 اگن په دۆستێا بدی‌اُن کرتگ،
یا که دژمنے بێمئیارا پُلتگ،
5 بِلّ که دژمن منی پدا بیئیت و
آییئے دست په من برسیت،
منی زِندا پادمال بکنت و
منا هاکانی تها بواپێنیت. اۆشت...
6 او هُداوند! گۆن وتی هِژما جاه بجن و
منی دژمنانی گَزبئے دێما پاد آ!
آگاه بئے، او منی هُدا!
تئو ائے که دادرسیئے جارِت جتگ!
7 بِلّ که کئومانی رُمب تئیی گوَرا یکجاه بنت،
چه بُرزا اِشانی سرا هاکمی بکن!
8 بِلّ که هُداوند په کئومان شئور و هُکم ببُرّیت.
او هُداوند! گۆن منی راستی و تچکیا،
وتی دادرسیا منی پهرێزکاریانی سرا بکن.
9 او آدلێن هُدا که دل و درونانَ زانئے!
بدکارانی شِرّیان هلاس کن و
پهرێزکاران په دل مُهر بدار.
10 منی اِسپر هُدا اِنت
که نێکدلانَ رَکّێنیت.
11 هُدا آدلێن دادرسے،
هُداے که هر رۆچ هِژمَ گیپت.
12 اگن انسان پشۆمان مبیت،
وتی زَهما تێزَ کنت و
وتی کمانا کشّیت و تئیارَ کنت.
13 آییا کُشۆکێن سِلاه تئیار کرتگ و
وتی تیران آچشێنَ کنت.
14 آ مردما بچار که چه شِرّ و شۆرا آپُس اِنت و
چه پِتنها لاپ‌پُرّ، آ درۆگَ زئیت.
15 کَلّے کۆچیت و جُهلَ کنت و
هما چاتا کپیت که وت کۆتکگی.
16 آییئے پتنه وتی سرا کپیت و
پَساتی هم سرا لگّیت.
17 هُداوندا په آییئے اَدل و اِنساپا شُگرَ گِران،
بُرزێن اَرشئے هُداوندئے ناما نازێنان.