6
او هُدا! منا برَکّێن
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. گۆن زهی و سیمّی سازان. «شِمینیتئے»* 6:0 شِمینیتئے مانا «هشتمی» اِنت. باور اِش اِنت که اِدا موزیکئے یک گالے. تَرزئے سرا. داوودئے زَبور.
1 او هُداوند! منا گۆن وتی هِژما هکّل مدئے و
گۆن وتی گَزبا نِهرّ.
2 هُداوندا! منی سرا رهم کن چیا که گیمّرتگان.
او هُداوند! منا دْراه بکن چیا که جسم و جانُن پرێشان اِنت.† 6:2 اَسلیگێن اِبرانی زبانَ گوَشیت: «هَڈّ و بندُن پرێشان اَنت.»
3 اَرواهُن سَکّ بێکرار و جلاجۆش اِنت.
او هُداوند! تان کدێن؟ تان کدێن؟
4 هُداوندا! وتی دێما گۆن من ترّێن و منی ساها برَکّێن،
وتی مِهرئے سئوَبا منا نجات بدئے.
5 چیا که مُردگ ترا یات کرتَ نکننت،
کئے اِنت که چه مُردگانی جهانا تئیی شُگرا بگیپت؟
6 چه نالگان دَم برتگان،
هر شپ گندلان چه گرێوگا مێنان و
تَهتا گۆن ارسان ترَّ کنان.
7 چمُّن چه بازێن اَندۆهان نِزۆر بوتگ‌اَنت و
چه بازێن دژمنان تهار.
8 او سجّهێن بدکاران! چه من دور بێت،
چیا که هُداوندا منی گرێوَگانی تئوار اِشکتگ‌اَنت.
9 هُداوندا منی پریات گۆش داشتگ‌اَنت،
هُداوند منی دْوایا مَنّیت.
10 منی سجّهێن دژمن شرمندگ و سَکّ پرێشانَ بنت،
آ دێما چهرَ دئینت و پَشَل و شرمندگَ بنت.