خداوند کوروش را برمی‌گزیند
45
1 خداوند کوروش را برای پادشاهی برگزیده است.
خداوند او را گماشته است تا ملّتها را به زیر سلطهٔ خود درآورد،
و تا پادشاهان را از تختهایشان به زیر آورد.
خداوند دروازه‌‌های شهرها را به روی او خواهد گشود.
خداوند به کوروش می‌گوید:
2 من خودم، راه تو را هموار خواهم ساخت،
و کوهها و تپّه‌ها را هم سطح خواهم کرد،
من دروازهٔ برنزی آنها را فرو می‌ریزم،
و کلونهای آهنی را خُرد خواهم کرد.
3 من خزائن و گنجینه‌های مخفی شده در جایهای تاریک و مخفی را به تو خواهم داد،
آنگاه تو خواهی دانست که من خداوند، خدای اسرائیل، هستم
که تو را به اسم خوانده است.
4 من تو را انتخاب کردم تا به بندهٔ من اسرائیل،
قومی را که من برگزیدم، کمک کنی.
من این افتخار را به تو دادم،
هرچند تو هنوز مرا نمی‌شناسی.
5 من خداوند هستم و غیراز من خدایی نیست.
من به تو قدرت لازم را خواهم داد،
هرچند هنوز مرا نمی‌شناسی.
6 من این کار را می‌کنم تا همهٔ مردم،
-از سرتاسر جهان-
بدانند که من خداوند هستم،
و غیراز من خدایی نیست.
7 من هم نور و هم تاریکی را آفریدم.
من هم برکت می‌دهم و هم بلا نازل می‌کنم.
من، خداوند، همهٔ این چیزها را پدید می‌آورم.
8 من پیروزی را از آسمان مانند باران نازل می‌کنم.
زمین آن را می‌پذیرد
و شکوفه‌های آزادی و عدالت از آن می‌روید.
من، خداوند، همهٔ این چیزها را به عمل می‌آورم.
خداوندِ خلقت و تاریخ
9 آیا یک ظرف گِلی که شبیه سایر ظروف است می‌تواند با سازندهٔ خود بحث کند؟
آیا گِل می‌تواند از کوزه‌گر بپرسد او چه می‌کند؟
آیا کوزه می‌تواند از دست کوزه‌گر شکایت کند
و بگوید او مهارت ندارد؟
10 آیا کسی جرأت می‌کند به والدین خود بگوید،
چرا شما مرا این‌طور به وجود آورده‌اید؟
11 خداوند، خدای قدّوس اسرائیل،
کسی‌که آینده را شکل می‌دهد، می‌گوید:
«شما هیچ حقّی ندارید مرا در مورد فرزندانم مورد سؤال قرار دهید،
یا به من بگویید چه باید می‌کردم!
12 من زمین را ساختم
و انسان را آفریدم تا در آن زندگی کند.
با قدرت خود آسمانها را گسترانیدم،
و خورشید و ماه و ستارگان را تحت فرمان خویش درآوردم.
13 من خودم کوروش را برانگیختم
تا هدف مرا پیاده و عدالت را اجرا کند.
من تمام راههای او را راست می‌گردانم.
او شهر من، اورشلیم را بازسازی،
و اسیران را آزاد خواهد کرد.
هیچ‌کس برای این کار به او مزد یا رشوه‌ای نداده است.»
خدای متعال چنین گفته است.
14 خداوند به اسرائیل می‌گوید:
«ذخایر مصر و حبشه از آن تو خواهد شد،
و مردان بلند قامت سبا، بردگان تو خواهند شد،
و آنها دست بسته به دنبال تو خواهند آمد.
آنها در برابر تو تعظیم می‌کنند و خواهند گفت که
خدا با توست، او تنها خداست.
15 خدای اسرائیل که قومش را نجات می‌دهد،
خدا خودش را پنهان می‌کند.
16 سازندگان بُتها، همه شرمسار خواهند شد
و آبروی همهٔ آنها خواهد رفت.
17 امّا خداوند، اسرائیل را نجات داده است،
و پیروزی او تا به ابد خواهد بود،
و قوم او هیچ‌وقت شرمنده نخواهد شد.»
18 خداوندی که آسمانها را آفریده،
همان خدایی که زمین را نیز بسرشت،
آن را استوار و پایدار نیز ساخت.
آن را بایر و بی‌مصرف خلق نکرد،
بلکه آن را طوری آفرید
که برای زندگی انسان مناسب باشد.
این است آن کسی‌که می‌گوید:
«من خداوند هستم و غیراز من خدایی نیست.
19 من در خفا سخن نگفته‌ام
و هدفم را از مردم پنهان نکرده‌ام.
من از قوم اسرائیل نخواستم
مرا در سرزمینی بایر و بی‌مصرف بجویند.
من خداوند هستم، حقیقت را می‌گویم،
و حق را اعلام می‌کنم.»
خداوند جهان و بُتهای بابل
20 خداوند می‌گوید:
«ای ملّتها و مردم جهان،
و تمام کسانی‌که بعد از سقوط بابل زنده می‌مانید،
همچنین آنهایی که با بُتهای چوبی خود رژه می‌روید
و به حضور خدایانی دعا می‌کنید که نمی‌توانند شما را نجات دهند،
مردمی که اصلاً چیزی نمی‌دانند،
همه با هم جمع شوید، خود را برای محاکمه حاضر کنید.
21 بیایید و دعوی خود را در دادگاه ارائه کنید؛
بگذارید مدافعان با هم شور و مشورت کنند.
چه کسی در زمانهای گذشته دربارهٔ آنچه به وقوع خواهد پیوست، پیشگویی کرد؟
آیا من -خداوند، خدای عادل که قومش را نجات می‌دهد- چنین نکردم؟
خدای دیگری وجود ندارد.
22 «ای تمام مردم جهان،
به سوی من بازگردید و نجات یابید!
من تنها خدا هستم و خدای دیگری نیست.
23 وعده‌های من حقیقت دارد و تغییر نمی‌پذیرد.
به ذات خودم سوگند یاد می‌کنم
که همه به حضور من آمده و زانو خواهند زد
و قول خواهند داد که نسبت به من امین و با وفا بمانند.
24 «آنها خواهند گفت که فقط از طریق من،
پیروزی و قدرت یافت می‌شود،
امّا همهٔ کسانی‌که از من متنفّرند، دچار شرمساری خواهند شد.
25 من، خداوند تمام فرزندان یعقوب را آزاد خواهم کرد،
و آنها مرا ستایش خواهند کرد.