1 Boże zemsty, PANIE Boże zemsty, objaw się!

2 Powstań, Sędzio całej ziemi, odpłać pysznym.

3 Jak długo niegodziwi, PANIE, jak długo niegodziwi będą się radować?

4  Jak długo będą pleść, mówić zuchwale i chełpić się wszyscy czyniący nieprawość?

5 Depczą twój lud, PANIE, i gnębią twoje dziedzictwo.

6 Mordują wdowy i przybysza, zabijają sieroty.

7 I mówią: PAN tego nie widzi, nie dostrzega tego Bóg Jakuba.

8 Zrozumcie, nierozumni wśród ludu! A wy, głupcy, kiedy zmądrzejecie?

9 Czy ten, który wszczepił ucho, nie słyszy? Czy ten, który ukształtował oko, nie widzi?

10 Czy ten, który chłoszcze narody, nie będzie karał? Ten, który uczy człowieka wiedzy, czy nie wie?

11 PAN zna myśli ludzkie; wie, że są marnością.

12 Błogosławiony mąż, którego ty chłoszczesz, PANIE, i uczysz go twym prawem;

13 Aby dać mu odpocząć od złych dni, aż będzie wykopany dół dla niegodziwego.

14 PAN bowiem nie odrzuci swego ludu i nie opuści swego dziedzictwa.

15 Ale sąd powróci do sprawiedliwości, a wszyscy serca prawego pójdą za nim.

16 Któż stanie przy mnie przeciwko złoczyńcom? Kto ujmie się za mną przeciwko czyniącym nieprawość?

17 Gdyby PAN nie przyszedł mi z pomocą, moja dusza przebywałaby w milczeniu.

18 Gdy powiedziałem: Moja noga się chwieje, twoje miłosierdzie, PANIE, mnie wsparło.

19 W niezliczonych myślach mego serca twoje pociechy rozweselają moją duszę.

20 Czy sprzymierzy się z tobą tron nieprawości, który wyrządza krzywdę pod pozorem prawa?

21 Zbierają się przeciw duszy sprawiedliwego i krew niewinną potępiają.

22 Lecz PAN jest moją twierdzą, mój Bóg – skałą mojej ucieczki.

23 On obróci przeciwko nim ich nieprawość i za ich zło ich wytraci; wytraci ich PAN, nasz Bóg.