۱  هللویاه! خداوند را حمد بگوییدزیرا که او نیکو است و رحمت او تاابدالاباد! ۲  کیست که اعمال عظیم خداوند رابگوید و همه تسبیحات او را بشنواند؟

۳  خوشابحال آنانی که انصاف را نگاه دارند و آن که عدالت را در همه وقت به عمل آورد. ۴ ‌ای خداوند مرا یاد کن به رضامندیی که با قوم خودمی داری و به نجات خود از من تفقد نما. ۵  تاسعادت برگزیدگان تو را ببینم و به شادمانی قوم تو مسرور شوم و با میراث تو فخر نمایم.

۶  با پدران خود گناه نموده‌ایم و عصیان ورزیده، شرارت کرده‌ایم. ۷  پدران ما کارهای عجیب تو را در مصر نفهمیدند و کثرت رحمت تو را به یاد نیاوردند بلکه نزد دریا یعنی بحر قلزم فتنه انگیختند. ۸  لیکن به‌خاطر اسم خود ایشان رانجات داد تا توانایی خود را اعلان نماید. ۹  و بحرقلزم را عتاب کرد که خشک گردید. پس ایشان رادر لجه‌ها مثل بیابان رهبری فرمود. ۱۰  و ایشان رااز دست دشمن نجات داد و از دست خصم رهایی بخشید. ۱۱  و آب، دشمنان ایشان را پوشانید که یکی از ایشان باقی نماند. ۱۲  آنگاه به کلام اوایمان آوردند و حمد او را سراییدند. ۱۳  لیکن اعمال او را به زودی فراموش کردند و مشورت اورا انتظار نکشیدند. ۱۴  بلکه شهوت‌پرستی نمودنددر بادیه؛ و خدا را امتحان کردند در هامون. ۱۵  ومسالت ایشان را بدیشان داد. لیکن لاغری درجانهای ایشان فرستاد.

۱۶  پس به موسی در اردو حسد بردند و به هارون، مقدس یهوه. ۱۷  و زمین شکافته شده، داتان را فرو برد و جماعت ابیرام را پوشانید. ۱۸  وآتش، در جماعت ایشان افروخته شده، شعله آتش شریران را سوزانید. ۱۹  گوساله‌ای درحوریب ساختند و بتی ریخته شده را پرستش نمودند. ۲۰  و جلال خود را تبدیل نمودند به مثال گاوی که علف می‌خورد. ۲۱  و خدای نجات‌دهنده خود را فراموش کردند که کارهای عظیم در مصر کرده بود. ۲۲  و اعمال عجیبه را در زمین حام و کارهای ترسناک را در بحر قلزم. ۲۳  آنگاه گفت که ایشان را هلاک بکند. اگر برگزیده اوموسی در شکاف به حضور وی نمی ایستاد، تاغضب او را از هلاکت ایشان برگرداند. ۲۴  و زمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی ایمان نیاوردند. ۲۵  و در خیمه های خود همهمه کردندو قول خداوند را استماع ننمودند. ۲۶  لهذا دست خود را برایشان برافراشت، که ایشان را در صحرااز پا درآورد. ۲۷  و ذریت ایشان را در میان امتهابیندازد و ایشان را در زمینها پراکنده کند. ۲۸  پس به بعل فغور پیوستند و قربانی های مردگان راخوردند. ۲۹  و به‌کارهای خود خشم او را به هیجان آوردند و وبا بر ایشان سخت آمد.

۳۰  آنگاه فینحاس بر پا ایستاده، داوری نمود ووبا برداشته شد. ۳۱  و این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلا بعد نسل تا ابدالاباد. ۳۲  واو را نزد آب مریبه غضبناک نمودند. حتی موسی را به‌خاطر ایشان آزاری عارض گردید. ۳۳  زیراکه روح او را تلخ ساختند، تا از لبهای خود ناسزاگفت. ۳۴  و آن قوم‌ها را هلاک نکردند، که درباره ایشان خداوند امر فرموده بود. ۳۵  بلکه خویشتن را با امتها آمیختند و کارهای ایشان را آموختند. ۳۶  و بتهای ایشان را پرستش نمودند تا آنکه برای ایشان دام گردید. ۳۷  و پسران و دختران خویش رابرای دیوها قربانی گذرانیدند. ۳۸  و خون بی‌گناه راریختند یعنی خون پسران و دختران خود را که آن را برای بتهای کنعان ذبح کردند و زمین از خون ملوث گردید. ۳۹  و از کارهای خود نجس شدند ودر افعال خویش زناکار گردیدند. ۴۰  لهذا خشم خداوند بر قوم خود افروخته شد و میراث خویش را مکروه داشت. ۴۱  و ایشان را به‌دست امتها تسلیم نمود تا آنانی که از ایشان نفرت داشتند، بر ایشان حکمرانی کردند. ۴۲  و دشمنان ایشان بر ایشان ظلم نمودند و زیر دست ایشان ذلیل گردیدند. ۴۳  بارهای بسیار ایشان راخلاصی داد. لیکن به مشورتهای خویش براو فتنه کردند و به‌سبب گناه خویش خوار گردیدند.

۴۴  با وجود این، بر تنگی ایشان نظر کرد، وقتی که فریاد ایشان را شنید. ۴۵  و به‌خاطر ایشان، عهدخود را به یاد آورد و در کثرت رحمت خویش بازگشت نمود. ۴۶  و ایشان را حرمت داد، در نظرجمیع اسیرکنندگان ایشان. ۴۷ ‌ای یهوه خدای ما، ما را نجات ده! و ما را از میان امتها جمع کن! تا نام قدوس تو را حمد گوییم و در تسبیح تو فخرنماییم. ۴۸  یهوه خدای اسرائیل متبارک باد از ازل تا ابدالاباد. و تمامی قوم بگویند آمین. هللویاه!