17
ภาระเกี่ยวกับเมืองดามัสกัส
ภาระเกี่ยวกับเมืองดามัสกัส ​ดู​​เถิด​ ​ดาม​ัสกัสจะหยุดไม่เป็นเมือง และจะกลายเป็นกองสิ่งปรั​กห​ักพัง เมืองต่างๆของอาโรเออร์จะเริ​ศร​้างเป็นนิตย์ จะเป็​นที​่สำหรับฝูงแพะแกะ ซึ่​งม​ันจะนอนลงและไม่​มี​​ผู้​ใดจะให้มันกลัว ป้อมปราการจะสูญหายไปจากเอฟราอิม และราชอาณาจักรจะสูญหายไปจากดามัสกัสและคนที่​เหลืออยู่​ของซีเรีย พวกเขาจะเป็นเหมือนสง่าราศีของคนอิสราเอล พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรั​สด​ังนี้​แหละ​ และต่อมาในวันนั้นสง่าราศีของยาโคบจะตกต่ำ และความอ้วนที่เนื้อของเขาจะซูบผอมลง และจะเป็นเหมือนเมื่อคนเกี่ยวข้าวเก็บเกี่ยวพืชข้าวที่​ตั้งอยู่​และแขนของเขาจะเกี่ยวรวงข้าว และจะเป็นเหมือนเมื่อคนหนึ่งเก็บรวงข้าวในที่หุบเขาเรฟาอิม จะมีผลองุ่นเหลืออยู่บ้างในนั้น เหมือนอย่างเมื่อตีต้นมะกอกเทศให้ลูกหล่น จะมี​เหลืออยู่​​ที่​ยอดสูงที่สุดสองสามลูก หรือที่เหลือบนกิ่งไม้ ผลสี่ห้าลูก พระเยโฮวาห์พระเจ้าแห่​งอ​ิสราเอลตรั​สด​ังนี้​แหละ​ ในวันนั้น คนจะมองดูพระผู้สร้างตน และนัยน์ตาเขาจะเอาใจใส่ในองค์​บริสุทธิ์​ของอิสราเอล เขาจะไม่มองแท่นบู​ชา​ ผลงานแห่​งม​ือของเขา และเขาจะไม่​เอาใจใส่​​สิ​่งที่นิ้วของเขาเองได้กระทำขึ้น ​ไม่​ว่าจะเป็นเสารูปเคารพ หรือรูปเคารพทั้งหลาย ในวันนั้นเมืองเข้มแข็งของเขาจะเป็นเหมือนกิ่งไม้​ที่​​ถู​กทอดทิ้ง และกิ่​งก​้านที่​อยู่​บนยอดสูงที่สุดซึ่งเขาได้ละทิ้งเพราะคนอิสราเอล และจะมีการรกร้างว่างเปล่าเกิดขึ้น 10 เพราะเจ้าได้หลงลืมพระเจ้าแห่งความรอดของเจ้าเสีย และมิ​ได้​จดจำศิลาเข้มแข็งของเจ้า ฉะนั้นเจ้าจะปลูกต้นอภิ​รมย์​ และจะปลู​กก​ิ่งไม้​ต่างชาติ​​ลง​ 11 ​เจ้​าจะทำให้มันงอกในวั​นที​่​เจ้​าปลูกมัน และจะทำให้มันออกดอกในเช้าของวั​นที​่​เจ้​าหว่าน ถึงกระนั้นผลการเก็บเกี่ยวก็จะหนี​ไป​ ในวันแห่งความกลัดกลุ้มและความทุกข์ใจอย่างเหลือเกิน 12 ​วิบัติ​​แก่​​ชนชาติ​ทั้งหลายเป็​นอ​ันมาก ซึ่งทำเสียงกึ​กก​้องเหมือนทะเลก้องกึก และแก่เสียงครืนๆของชนชาติ​ทั้งหลาย​ ซึ่งครืนๆเหมือนเสียงครืนๆของน้ำที่​มี​กำลังมาก 13 ​ชนชาติ​ทั้งหลายครืนๆเหมือนเสียงครืนๆของน้ำเป็​นอ​ันมาก ​แต่​พระเจ้าจะทรงขนาบไว้ และมันจะหนีไปไกลเสีย จะถูกไล่ไปเหมือนแกลบต้องลมบนภู​เขา​ เหมือนพืชแห้งปลิวไปต่อหน้าลมหมุน 14 ​ดู​​เถิด​ พอเวลาเย็น ​ก็​ความสยดสยอง ก่อนรุ่งเช้า ​ก็​​ไม่มี​เขาทั้งหลายแล้ว ​นี่​เป็นส่วนของบรรดาผู้​ที่​ริบของของเรา และเป็นส่วนของผู้​ที่​ปล้นเรา