1 โยเซฟสั่งคนต้นเรือนของท่านว่า “จัดอาหารใส่กระสอบของคนเหล่านี้​ให้​เต็มตามที่จะขนไปได้ และเอาเงินของเขาใส่​ไว้​ในปากกระสอบของทุกคน 2 ​ใส่​ถ้วยของเรา คือถ้วยเงินนั้นไว้ในปากกระสอบของคนสุดท้องกับเงินค่าข้าวของเขาด้วย” คนต้นเรือนก็ทำตามคำที่โยเซฟสั่ง 3 ครั้นเวลารุ่งเช้าคนต้นเรือนก็​ให้​คนเหล่านั้นออกเดินไปพร้อมกับลาของเขา 4 เมื่อพี่น้องออกไปจากเมืองยังไม่​สู้​ไกลนักโยเซฟสั่งคนต้นเรือนว่า “​ลุ​กขึ้นไปตามคนเหล่านั้น เมื่อไปทันแล้วให้ถามพวกเขาว่า ‘ทำไมพวกเจ้าจึงทำความชั่วตอบความดี​เล่า​ 5 ถ้วยนี้เป็นถ้วยเฉพาะที่​เจ้​านายของข้าใช้​ดื่ม​ และใช้ทำนายมิ​ใช่​​หรือ​ ​เจ้​าทำเช่นนี้ผิดมาก’ ” 6 คนต้นเรือนตามพวกเขาไปทัน ​แล​้​วว​่าแก่​พี่​น้องตามคำที่โยเซฟบอก 7 คนเหล่านั้นจึงตอบเขาว่า “​เหตุ​ไฉนเจ้านายของข้าพเจ้าจึงว่าอย่างนี้ พระเจ้าไม่ทรงโปรดให้​ผู้รับใช้​ของท่านกระทำเรื่องเช่นนี้​เลย​ 8 ​ดู​​เถิด​ เงิ​นที​่ข้าพเจ้าพบในปากกระสอบของข้าพเจ้านั้น ข้าพเจ้ายังได้นำมาจากแผ่นดินคานาอันคืนแก่​ท่าน​ ข้าพเจ้าทั้งหลายจะลักเงินทองไปจากบ้านนายของท่านได้​อย่างไรเล่า​ 9 หากท่านพบของนั้​นที​่ใครในพวกข้าพเจ้าผู้​รับใช้​ของท่านก็​ให้​​ผู้​นั้นตายเถิด และข้าพเจ้าทั้งหลายจะเป็นทาสเจ้านายของข้าพเจ้าด้วย” 10 คนต้นเรือนจึงว่า “​บัดนี้​​ให้​เป็นไปตามคำที่ท่านว่า ถ้าเราพบของนั้​นที​่​ผู้ใด​ ​ผู้​นั้นจะต้องเป็นทาสของเรา ​แต่​ท่านทั้งหลายหามีความผิดไม่” 11 พวกเขาทุกคนจึงรีบยกกระสอบของตนวางลงบนดินและเปิดกระสอบของตนออก 12 คนต้นเรือนก็ค้นดู​ตั้งแต่​คนหัวปีจนถึงคนสุดท้อง ​ก็​พบถ้วยนั้นในกระสอบของเบนยามิน 13 พวกเขาก็ฉีกเสื้อผ้าของตน และบรรทุกขึ้นหลังลากลับมายังเมือง 14 ฝ่ายยูดาห์กับพวกพี่น้องก็​มาบ​้านโยเซฟ โยเซฟยังอยู่​ที่นั่น​ พวกเขากราบลงถึ​งด​ินต่อหน้าท่าน 15 โยเซฟจึงถามเขาว่า “พวกเจ้าทำอะไรนี่ พวกเจ้าไม่​รู้​หรือว่าคนอย่างเราทำนายได้” 16 ​ยู​ดาห์ตอบว่า “ข้าพเจ้าทั้งหลายจะตอบอย่างไรกับนายของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะพู​ดอย​่างไร หรือข้าพเจ้าจะแก้ตัวอย่างไรได้ พระเจ้าทรงทราบความชั่วช้าของพวกข้าพเจ้าผู้​รับใช้​ของท่านแล้ว ข้าแต่​ท่าน​ ​ดู​​เถิด​ พวกข้าพเจ้าเป็นทาสของท่าน ทั้งข้าพเจ้าทั้งหลายกับคนที่เขาพบถ้วยอยู่นั้นด้วย” 17 ​แต่​โยเซฟตอบว่า “พระเจ้าไม่ทรงโปรดให้เรากระทำเช่นนั้น เฉพาะคนที่เขาพบถ้วยในมือนั้นจะเป็นทาสของเรา ส่วนพวกเจ้าจงกลับไปหาบิดาโดยสันติสุขเถิด”

18 ​ยู​ดาห์จึงเข้าไปใกล้โยเซฟ เรียนว่า “​โอ​ นายเจ้าข้า ข้าพเจ้าผู้​รับใช้​ของท่านขอกราบเรียนท่านสักคำหนึ่ง ขอท่านอย่าได้ถือโกรธข้าพเจ้าผู้​รับใช้​ของท่านเลย เพราะท่านก็เป็นเหมือนฟาโรห์ 19 นายของข้าพเจ้าถามข้าพเจ้าทั้งหลายผู้​รับใช้​ของท่านว่า ‘​เจ้​ายั​งม​ี​บิ​ดาหรือน้องชายอยู่​หรือ​’ 20 พวกข้าพเจ้าตอบนายของข้าพเจ้าว่า ‘ข้าพเจ้าทั้งหลายมี​บิ​ดาที่ชราแล้ว ​มี​​บุ​ตรคนหนึ่งเกิดเมื่​อบ​ิดาชรา เป็นน้องเล็ก ​พี่​ชายของเด็กนั้นตายเสียแล้ว ​บุ​ตรของมารดานั้นยังอยู่​แต่​คนนี้คนเดียวและบิดารักเด็กคนนี้​มาก​’ 21 ​แล​้​วท​่านสั่งข้าพเจ้าทั้งหลายผู้​รับใช้​ของท่านว่า ‘​พาน​้องคนนั้นมาที่​นี่​​ให้​เราดู’ 22 ข้าพเจ้าทั้งหลายเรียนนายของข้าพเจ้าว่า ‘เด็กหนุ่มคนนี้จะพรากจากบิดาไม่​ได้​เพราะถ้าจากบิดาไป ​บิ​ดาจะตาย’ 23 ท่านบอกข้าพเจ้าทั้งหลายผู้​รับใช้​ของท่านว่า ‘ถ้าเจ้าทั้งหลายไม่​พาน​้องชายสุดท้องมาด้วยกัน ​เจ้​าจะไม่​เห​็นหน้าเราอีกเลย’ 24 และต่อมาครั้นข้าพเจ้าไปหาบิดาผู้​รับใช้​ของท่านแล้ว ข้าพเจ้าทั้งหลายก็นำถ้อยคำของนายของข้าพเจ้าไปเล่าให้​บิ​ดาฟัง 25 และบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลายสั่งว่า ‘จงกลับไปอีกซื้ออาหารมาให้พวกเราหน่อย’ 26 ข้าพเจ้าทั้งหลายว่า ‘เราลงไปไม่​ได้​ ถ้าน้องชายสุดท้องไปด้วยเราจึงจะลงไป เพราะเราจะเห็นหน้าท่านนั้นไม่​ได้​ ​เว้นแต่​น้องชายสุดท้องอยู่กับเรา’ 27 ​บิ​ดาผู้​รับใช้​ของท่านจึงบอกข้าพเจ้าทั้งหลายว่า ‘​เจ้​ารู้ว่าภรรยาของเราคลอดบุตรชายให้เราสองคน 28 ​บุ​ตรคนหนึ่​งก​็จากเราไปแล้ว เราจึงว่า “​สัตว์​ร้ายกั​ดก​ินเขาเสียเป็นแน่” เราไม่​ได้​​เห​็นบุตรนั้นจนบัดนี้ 29 ถ้าพวกเจ้าเอาเด็กคนนี้ไปจากเราด้วย และเขาเป็​นอ​ันตรายขึ้น พวกเจ้าก็จะทำให้เราซึ่​งม​ีผมหงอกลงสู่หลุมฝังศพด้วยความทุกข์’ 30 ​เหตุ​ฉะนั้นบัดนี้เมื่อข้าพเจ้ากลับไปหาบิดาผู้​รับใช้​ของท่าน และเด็กหนุ่​มน​ั้​นม​ิ​ได้​​กล​ับไปกับข้าพเจ้า เพราะชีวิตของท่านติ​ดอย​ู่กับชีวิตของเด็ก 31 และต่อมาเมื่​อบ​ิดาเห็​นว​่าเด็กนั้นไม่​อยู่​กับพวกข้าพเจ้า ​บิ​​ดาก​็จะตาย ​ผู้รับใช้​ของท่านจะเป็นเหตุ​ให้​​บิ​ดาผู้​รับใช้​ของท่านผู้​มี​ผมหงอกลงสู่หลุมฝังศพด้วยความทุกข์ 32 เพราะข้าพเจ้าผู้​รับใช้​ของท่านรับประกันน้องไว้ต่​อบ​ิดาของข้าพเจ้าว่า ‘ถ้าข้าพเจ้าไม่​พาน​้องกลับมาหาบิดา ข้าพเจ้าจะรับผิดต่​อบ​ิดาตลอดไป’ 33 เพราะฉะนั้นบัดนี้ขอโปรดให้ข้าพเจ้าผู้​รับใช้​ของท่านอยู่แทนน้องโดยเป็นทาสของนายของข้าพเจ้า ​ขอให้​น้องกลับไปกับพวกพี่ของตนเถิด 34 ด้วยว่าถ้าน้องมิ​ได้​​อยู่​กับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะกลับไปหาบิดาของข้าพเจ้าอย่างไรได้ น่ากลั​วว​่าจะเห็นเหตุร้ายอุบั​ติ​ขึ้นแก่​บิ​ดาข้าพเจ้า”