13
หื้อกลับใจ๋จากบาป
1 เวลานั้นมีบางคนอยู่หั้นเล่าเรื่องจาวกาลิลีตี้ถูกปีลาตฆ่าต๋ายต๋อนตี้ก่ำลังเยียะพิธีถวายเครื่องปู่จาพระเจ้า หื้อพระเยซูฟัง 2 พระองค์ก็ถามหมู่เขาว่า “ต้านตังหลายกึ๊ดว่าจาวกาลิลีหมู่นั้นเป๋นคนบาปนักเหลือจาวกาลิลีคนอื่นๆ ย้อนว่าหมู่เขาได้ถูกฆ่าต๋ายจาอั้นกา 3 เฮาบอกต้านตังหลายว่าบ่ใจ้ ถ้าต้านตังหลายบ่ได้กลับใจ๋จากบาป ก็จะต้องฉิบหายเหมือนกั๋น 4 กาว่าสิบแปดคนนั้นลอ ตี้หอคอยเมืองสิโลอัมโก้นเต๋งหมู่เขาต๋าย ต้านตังหลายกึ๊ดว่าหมู่เขาเป๋นคนบาปนักเหลือคนตังหลายตี้อยู่ในกรุงเยรูซาเล็มกา 5 เฮาบอกต้านตังหลายว่าบ่ใจ้ ถ้าต้านตังหลายบ่กลับใจ๋จากบาปก็จะฉิบหายเหมือนกั๋น”
กำเผียบเรื่องเก๊าบ่าเดื่อบ่มีหน่วย
6 พระเยซูอู้กำเผียบหื้อหมู่เขาฟังว่า “มีคนนึ่งปูกเก๊าบ่าเดื่อเก๊านึ่งไว้ในสวนองุ่นของเขา เขามาเซาะหาหน่วยตี้เก๊านั้นก็บ่มี 7 เขาก็บอกคนเยียะสวนองุ่นว่า ‘ผ่อลอเฮามาเซาะหน่วยบ่าเดื่อเก๊านี้สามปี๋แล้ว บ่หันมีสักหน่วย ฟันขว้างเหียเต๊อะ ละไว้ก็เติ้กสวนบ่ดาย’ 8 คนเยียะสวนองุ่นก็บอกว่า ‘นายครับ ขอเอาไว้แหมปี๋เต๊อะ ลองกุ่นดินเอาปุ๋ยใส่ผ่อก่อน 9 ถ้าปี๋หน้ามีหน่วยก็ดี แต่ถ้าบ่มีหน่วย ก้อยฟันขว้างเมื่อลูนก็ได้’ ”
ฮักษาแม่ญิงหลังก่องในวันสะบาโต
10 ในวันสะบาโตวันนึ่ง พระเยซูก่ำลังสั่งสอนอยู่ในธรรมศาลาของจาวยิว 11 มีแม่ญิงคนนึ่งโดนผีเข้าเยียะหื้อเป๋นโรคได้สิบแปดปี๋ นางหลังก่องหยืดตั๋วซื่อบ่ได้ 12 เมื่อพระองค์หันนางแล้วจึงฮ้องหื้อเข้ามาหาบอกว่า “นางเหย ตั๋วเจ้าหายจากโรคแล้ว” 13 พระองค์เอามือวางตี้ตั๋วของนาง โรคของนางก็หายบ่าเดี่ยวนั้นเลย หยืดตั๋วซื่อได้ กับสรรเสริญพระเจ้า 14 แต่นายธรรมศาลาโขดตี้พระเยซูฮักษาโรคในวันสะบาโต จึงบอกคนตังหลายว่า “มีหกวันตี้หื้อเยียะก๋านได้ ในหกวันนั้นหื้อมาฮักษาโรคเต๊อะ แต่ในวันสะบาโตขอย้างก่อน” 15 พระเยซูตอบเขาว่า “คนหน้าซื่อใจ๋ก๊ด เจ้าตังหลายได้แก้เจื้อกงัวเจื้อกลา ปามันออกคอกไปกิ๋นน้ำในวันสะบาโตบ่ใจ้กา 16 แม่ญิงคนนี้เป๋นเจื๊อสายของอับราฮัม เขาถูกซาต๋านเยียะหื้อเป๋นโรคมาสิบแปดปี๋แล้ว บ่สมควรเตื้อกาตี้นางจะมีอิสระในวันสะบาโต” 17 เมื่อพระองค์อู้จาอั้นแล้ว หมู่ตี้เป๋นศัตรู๋ก็อาย แต่คนตังหลายจื้นจมยินดี ย้อนก๋านอัศจ๋รรย์ตี้พระเยซูได้เยียะ
กำเผียบเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า
18 พระองค์อู้หื้อฟังว่า “แผ่นดินของพระเจ้าเหมือนอะหยัง เฮาจะเผียบแผ่นดินของพระเจ้าเหมือน อะหยังดีน่อ 19 ก็เผียบเหมือนเม็ดมัสตาร์ดเม็ดนึ่งตี้คนนึ่งเอาไปปูกไว้ในสวนของเขา งอกออกมาแล้ว ก็เป๋นต้นใหญ่จ๋นนกมาแป๋งฮังบนกิ่งของเก๊านั้นได้”
กำเผียบเรื่องเจื๊อเข้าหนมปัง
20 พระองค์ก็อู้แหมว่า “เฮาจะเผียบแผ่นดินของพระเจ้าเหมือนอะหยังดีหา 21 ก็เผียบเหมือนเจื๊อผงฟูตี้แม่ญิงคนนึ่งเอามาสูนกับแป้งสามถัง๑ 13:21 จาวยิวจะใจ๊ถังตี้ใส่แป้งได้สิบสามลิตร เจื๊อนั้นก็เยียะหื้อแป้งนั้นปุ๊ขึ้นตึงหมด”
ปะตู๋กีด
22 ต๋อนตี้พระองค์ก่ำลังเตียวตางไปกรุงเยรูซาเล็ม พระเยซูก็แอ่วไปต๋ามบ้านต๋ามเมืองต่างๆ สั่งสอนคนตังหลายตวย 23 มีคนนึ่งถามพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ คนตี้จะรอดป๊นบาปโต้ษนั้นมีหน้อยกา” 24 พระองค์อู้กับคนตังหลายว่า “ต้านตังหลายจงพยายามเข้าไปตางปะตู๋กีดๆ เน่อ เฮาบอกต้านตังหลายว่า มีคนนักฮิจะเข้าไปก็เข้าบ่ได้ 25 เมื่อเจ้าของบ้านหับปะตู๋แล้ว ต้านตังหลายยืนฮ้องอยู่ตังนอกปะตู๋ว่า ‘นายเจ้าข้า จ้วยไขปะตู๋หื้อเฮากำเต๊อะ’ แต่เจ้าของบ้านตอบว่า ‘เฮาบ่ฮู้จักหมู่เจ้าว่าเป๋นใผ ลุกตี้ไหนมา’ 26 ต้านตังหลายก็จะตอบว่า ‘หมู่เฮาเกยกิ๋นสุกกิ๋นดิบกับต้าน ต้านเกยสั่งสอนต๋ำถนนในบ้านของหมู่เฮานั้นลอ’ 27 เจ้าของบ้านก็ตอบว่า ‘เฮาบ่ฮู้จักหมู่เจ้าว่าเป๋นใผ ลุกตี้ไหนมา เจ้าผู้เยียะบ่ดีตังหลาย จงไปหื้อป๊นหน้าเฮาเหียเต๊อะ’
28 “เมื่อนั้นต้านตังหลายจะหันอับราฮัม อิสอัค ยาโคบ กับหมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าตังหลายในแผ่นดินของพระเจ้า แต่ตั๋วต้านจะถูกขับไล่หื้อไปอยู่ตังนอก แล้วหมู่ต้านก็จะไห้หุยขบเขี้ยวเกี๊ยวกางอย่างเจ็บปวด 29 คนจะมาจากตังวันออก ตังวันตก ตังเหนือ กับตังใต้จะกิ๋นเลี้ยงฉลองกั๋นในแผ่นดินของพระเจ้า 30 ผ่อเน่อจะมีคนตี้เป๋นคนตังเก๊าในต๋อนนี้ จะก๋ายเป๋นคนตังป๋าย กับคนตังป๋ายต๋อนนี้ จะก๋ายไปเป๋นคนตังเก๊า”
พระเยซูอินดูกรุงเยรูซาเล็ม
31 ในวันนั้นมีหมู่ฟาริสีบางคนมาบอกพระองค์ว่า “ขอต้านไปจากตี้นี่เหียเต๊อะย้อนเฮโรดเจ้าเมืองจะฆ่าต้าน” 32 พระองค์จึงบอกหมู่เขาว่า “ไปบอกหมาไนตั๋วนั้นเน่อว่า เฮาไล่ผีออกกับฮักษาโรคในวันนี้กับวันพูก แล้วในวันตี้พระเจ้าก๋ำหนดไว้ เฮาจะเยียะหื้อสำเร็จ 33 แต่ว่าจ๋ำเป๋นตี้เฮาจะต้องเตียวไปวันนี้ วันพูก กับวันฮือ ย้อนว่าผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าจะบ่ถูกฆ่านอกกรุงเยรูซาเล็ม
34 “โอ เยรูซาเล็ม เยรูซาเล็มเหย เจ้าคือผู้ตี้ได้ฆ่าผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า แล้วเอาบ่าหินขว้างคนหมู่นั้นตี้พระเจ้าส่งมาหาหมู่เจ้าจ๋นต๋าย หลายเตื้อเฮาใค่เอาลูกของเจ้ามาไว้ในอ้อมอกเหมือนแม่ไก่กกลูกอยู่ใต้ปีกของมัน แต่เจ้าบ่ยอม 35 ผ่อหื้อดีเน่อ เฮือนของเจ้าจะถูกละขว้างหื้อฮ้างไปเหีย เฮาขอบอกเจ้าตังหลายไว้เน่อว่า เจ้าตังหลายจะบ่หันเฮาแหมแล้ว จ๋นกว่าหมู่เจ้าจะเอิ้นว่า ‘ขอพระเจ้าปั๋นปอนผู้ตี้มาในนามขององค์พระผู้เป๋นเจ้า’ต 13:35 สดด. 118:26”