10
พระเยซูอู้เรื่อง คนเลี้ยงแกะกับแกะ
1 พระเยซูอู้ว่า “เฮาจะบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า คนตี้บ่ได้เข้าคอกแกะตางปะตู๋ แต่ลักเข้าไปตางอื่น ก็เป๋นคนขี้ลักกับเป๋นโจ๋ร 2 แต่คนตี้เข้าคอกแกะตางปะตู๋ก็เป๋นคนเลี้ยงแกะหมู่นั้น 3 คนเฝ้าปะตู๋ก็เปิดปะตู๋หื้อเขา แกะก็ฟังเสียงของเขา เขาฮ้องแกะของตั๋วเก่าต๋ามจื้อของมัน แล้วก็ปาแกะออกจากคอก 4 เมื่อต้อนแกะของตั๋วออกจากคอกหมดแล้ว เขาก็เตียวนำหน้าแกะ แล้วแกะก็ตวยก้นเขาไป ย้อนแกะฮู้จักเสียงคนเลี้ยง 5 แกะจะบ่ตวยคนอื่น แต่จะหนีจากคนนั้นไปเหีย ย้อนบ่ฮู้จักเสียงคนอื่นตี้บ่ใจ้คนเลี้ยง” 6 พระเยซูอู้เรื่องกำเผียบนี้หื้อหมู่เขาฟัง แต่หมู่เขาก็บ่เข้าใจ๋ว่าพระองค์หมายเถิงอะหยัง
พระเยซูเป๋นปะตู๋คอกแกะ
7 พระเยซูอู้แหมว่า “เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า เฮาเป๋นปะตู๋คอกแกะ 8 กู้คนตี้มาก่อนเฮาก็เป๋นคนขี้ลักกับเป๋นโจ๋ร แต่แกะก็บ่ได้ฟังเสียงของเขา 9 เฮาเป๋นปะตู๋ คนตี้เข้ามาตางเฮาก็จะรอด เขาจะเข้าๆ ออกๆ กับปะกับหญ้าเขียวอุ้มหุ้ม 10 คนขี้ลักนั้นก็มาเปื้อลัก ฆ่า กับทำลายเต้าอั้น แต่เฮามาเปื้อคนตี้เป๋นแกะของเฮาจะมีจีวิต เซิ่งบ่ขาดอะหยังเลย
พระเยซูเป๋นผู้เลี้ยงแกะตี้ดี
11 “เฮาเป๋นคนเลี้ยงแกะตี้ดี คนเลี้ยงแกะตี้ดีนั้นก็ยอมสละจีวิตตั๋วเก่าเปื้อแกะของเขา 12 ลูกจ้างบ่ใจ้คนเลี้ยงตี้เป๋นเจ้าของแกะ เมื่อเขาหันหมาป่ามา เขาก็จะละแกะไว้ แล้วหนีไป หมาป่าก็จะงาบเอาแกะไปเหีย และเยียะหื้อหมู่แกะแตกขะแลขะแจไป 13 ลูกจ้างก็หนี ย้อนเขาเป๋นก้าลูกจ้าง กับเขาบ่ได้ห่วงแกะเลย
14 “เฮาเป๋นคนเลี้ยงแกะตี้ดี เฮาฮู้จักแกะของเฮา แกะของเฮาก็ฮู้จักเฮา 15 เหมือนกับตี้พระบิดาฮู้จักเฮากับเฮาก็ฮู้จักพระบิดา แล้วเฮาก็สละจีวิตหื้อแกะของเฮา 16 เฮามีแกะตั๋วอื่นตี้บ่ใจ้ของคอกนี้ แกะหมู่นั้นเฮาก็ต้องปามาตวย กับแกะหมู่นั้นก็จะฟังเสียงเฮา แล้วเฮาก็จะเอาแกะมาเปาะเป๋นหมู่เดียวกั๋นตี้มีคนเลี้ยงคนเดียวเต้าอั้น 17 พระบิดาฮักเฮา ย้อนว่าเฮายอมสละจีวิตของเฮาเปื้อจะฮับจีวิตนั้นคืนมา 18 บ่มีใผเอาจีวิตของเฮาไปจากเฮาได้ แต่เฮาเต๋มใจ๋สละจีวิตของเฮา เฮามีสิทธิอำนาจตี้จะสละจีวิตของเฮา กับมีสิทธิอำนาจตี้จะเอาจีวิตของเฮาคืนมา นี่เป๋นกำสั่งตี้พระบิดาหื้อเฮา”
19 บ่ากองพระเยซูอู้จาอั้น ก็เกิดก๋านแตกแยกกั๋นแหมในหมู่จาวยิว 20 หลายคนอู้ว่า “เขาโดนผีเข้าจ๋นเป๋นผีบ้าไปแล้ว ไปฟังเขาเยียะหยัง”
21 แต่คนอื่นก็อู้ว่า “คนตี้โดนผีเข้าจะอู้จาอี้ได้จาใด ผีจะเยียะหื้อคนต๋าบอดผ่อหันได้ตวยกา”
จาวยิวบ่ยอมฮับกำอู้ของพระเยซู
22 ต๋อนนั้นเป๋นหน้าหนาว มีงานเลี้ยงฉลองพระวิหารตี้กรุงเยรูซาเล็ม 23 พระเยซูก่ำลังเตียวอยู่ตี้ระเบียงนึ่งในพระวิหารจื้อ ระเบียงของซาโลมอน 24 หมู่จาวยิวก็เข้ามาแวดพระองค์แล้วก็ถามพระองค์ว่า “ต้านจะหื้อเฮาสงสัยว่าต้านเป๋นใผไปแหมเมินเต้าใด ถ้าต้านเป๋นพระคริสต์แต๊ก็หื้อบอกเฮามาซื่อๆ เลย” 25 พระเยซูก็ตอบว่า “เฮาบอกหมู่ต้านไปแล้ว แต่หมู่ต้านก็บ่ยอมเจื้อ สิ่งตี้เฮาเยียะโดยสิทธิอำนาจของพระบิดาก็เยียะหื้อหันแล้วว่า เฮาเป๋นใผ 26 แต่หมู่ต้านก็บ่เจื้อย้อนว่าหมู่ต้านบ่ใจ้แกะของเฮา 27 แกะของเฮาก็ฟังเสียงของเฮา กับเฮาก็ฮู้จักแกะหมู่นั้น กับแกะหมู่นั้นก็ตวยเฮามา 28 เฮาหื้อจีวิตนิรันดร์กับแกะหมู่นั้น แกะหมู่นั้นก็จะบ่มีวันฉิบหาย กับบ่มีใผลู่เอาแกะหมู่นั้นไปจากมือเฮาได้ 29 พระบิดาของเฮาผู้ตี้หื้อแกะหมู่นั้นกับเฮาก็เป๋นใหญ่เหลือกู้สิ่งกู้อย่าง กับบ่มีใผลู่เอาแกะหมู่นั้นไปจากพระองค์ได้ 30 เฮากับพระบิดาก็เป๋นอันนึ่งอันเดียวกั๋น”
31 หมู่จาวยิวก็เลยหยิบบ่าหินขึ้นมากะจะขว้างพระองค์แหมเตื้อ 32 พระเยซูก็อู้กับหมู่เขาว่า “เฮาเยียะหื้อหมู่ต้านหันก๋านดีหลายอย่างตี้มาจากพระบิดา หมู่ต้านหยิบบ่าหินขึ้นมาจะขว้างเฮาหื้อต๋ายย้อนก๋านดีเรื่องไหน”
33 หมู่จาวยิวก็ตอบพระองค์ว่า “ตี้เฮาจะเอาบ่าหินขว้างต้าน บ่ใจ้ย้อนก๋านดีนั้นแต่ย้อนว่าต้านอู้หมิ่นประมาทพระเจ้า ต้านเป๋นก้าคนแต่ยกตั๋วเก่าเป๋นพระเจ้า”
34 พระเยซูก็ตอบว่า “ในบทบัญญัติของหมู่ต้าน มีกำของพระเจ้าตี้เขียนไว้บ่ใจ้กา ว่า ‘พระเจ้าอู้ว่า หมู่ต้านเป๋นเทพเจ้าตังหลาย’ฒ 10:34 สดด. 82:6 35 เฮาฮู้ว่าสิ่งตี้เขียนไว้ในพระคัมภีร์ก็ถูกต้องตลอด แล้วพระเจ้าบ่ได้อู้หมิ่นประมาทเมื่อฮ้องคนตี้ฮับถ้อยกำของพระองค์ว่าเป๋นเทพเจ้าตังหลาย 36 แล้วหมู่ต้านจะว่าหื้อคนตี้พระบิดาเลือกและใจ๊มาในโลก บอกว่า ‘ต้านอู้หมิ่นประมาทพระเจ้า’ ย้อนเฮาได้อู้ว่าเฮาเป๋นพระบุตรของพระเจ้าจาอั้นกา 37 ถ้าเฮาบ่เยียะก๋านของพระบิดาของเฮา ก็บ่ต้องเจื้อวางใจ๋ในเฮา 38 แต่ถ้าเฮาเยียะก๋านของพระบิดา เถิงแม้ว่าหมู่ต้านจะบ่เจื้อวางใจ๋เฮา ก็หื้อเจื้อในก๋านนั้นเต๊อะ เปื้อหมู่ต้านจะได้ฮู้กับเข้าใจ๋ว่า พระบิดาก็อยู่ในเฮาและเฮาก็อยู่ในพระบิดา”
39 หมู่เขาก็ฮิจะยับพระองค์แหมเตื้อ แต่พระองค์ก็รอดป๊นจากมือหมู่เขาไปได้
40 แล้วพระองค์ก็ข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปแหมเผิกนึ่ง ไปตี้ตะก่อนยอห์นเกยหื้อบัพติศมา แล้วพระองค์ก็ย้างอยู่ตี้หั้น 41 คนนักขนาดก็ปากั๋นมาหาพระองค์ แล้วก็อู้ว่า “ยอห์นบ่ได้เยียะหมายสำคัญอะหยังเลย แต่กู้สิ่งตี้ยอห์นได้อู้เถิงป้อจายคนนี้ก็เป๋นความจริง” 42 กับมีหลายคนตี้หั้นเจื้อวางใจ๋พระองค์