11
เปาโลกับอัครทูตป๋อม
1 ข้าพเจ้าหวังว่าต้านตังหลายจะอดทนกับความง่าวหน้อยๆ ของข้าพเจ้า ก็ขอหื้ออดทนเต๊อะ 2 ย้อนว่าข้าพเจ้าขางหมู่ต้านเหมือนตี้พระเจ้าขาง ย้อนว่าหมู่ต้านเป๋นเหมือนสาวบริสุทธิ์ตี้บ่มีมลทิน ตี้ข้าพเจ้าได้หมั้นหมายหื้อกับป้อจายคนเดียวคือ พระคริสต์ 3 แต่ข้าพเจ้าก็กั๋วว่า จิตใจ๋ของหมู่ต้านจะถูกจุล่ายหื้อหลงไปจากความซื่อสัตย์กับความบริสุทธิ์ต่อพระคริสต์ เหมือนตี้เอวาถูกงูจุล่ายญ 11:3 ปฐก. 3:1-5,13โดยอุบายของมัน 4 ย้อนเมื่อมีคนมาสอนเถิงเรื่องพระเยซูตี้แตกต่างจากตี้เฮาเกยสอนไปนั้น กาว่าเขาหื้อหมู่ต้านฮับพระวิญญาณอื่น กาว่า ข่าวดีอันอื่นตี้แตกต่างจากตี้หมู่ต้านเกยฮับมาแล้ว หมู่ต้านก็ยอมฮับเขาไว้โดยง่าย 5 ข้าพเจ้ากึ๊ดว่า ข้าพเจ้าก็บ่ได้ต่ำต้อยเหลือหมู่อัครทูตพิเศษหมู่นั้นเลยเน่อ 6 เถิงแม้ว่าข้าพเจ้าอู้บ่เก่ง แต่ข้าพเจ้าก็มีความฮู้ ตี้หมู่ต้านฮู้กั๋นแล้วจากกู้สิ่งกู้อย่างตี้เฮาได้เยียะ
7 ข้าพเจ้าเยียะผิดกา ตี้ได้ถ่อมตั๋วลงเปื้อยกหมู่ต้านขึ้น เมื่อข้าพเจ้าบอกข่าวดีของพระเจ้ากับหมู่ต้าน โดยบ่กึ๊ดสตางค์สักหน้อย 8 บางคนอาจจะว่า ข้าพเจ้าปล้นคริสตจักรอื่นๆ โดยก๋านฮับสตางค์บริจาคจากหมู่เขา เปื้อเอามาฮับใจ๊หมู่ต้าน 9 กับต๋อนตี้ข้าพเจ้าอยู่กับหมู่ต้าน แล้วข้าพเจ้าบ่มีสตางค์ ข้าพเจ้าก็บ่เกยเป๋นภาระหื้อใผ ย้อนว่าหมู่ปี้น้องผู้เจื้อตี้มาจากแคว้นมาซิโดเนียได้เกียมกู้อย่างตี้จ๋ำเป๋นไว้หื้อข้าพเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าบ่เยียะตั๋วเป๋นภาระหื้อกับหมู่ต้านจาใด ข้าพเจ้าก็จะเป๋นจาอั้นต่อไป 10 ความจริงของพระคริสต์อยู่ในใจ๋ของข้าพเจ้าจาใด ก็หื้อมั่นใจ๋ได้ว่า จะบ่มีใผในแคว้นอาคายาตี้จะห้ามบ่หื้อข้าพเจ้าอวดเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้จาอั้น 11 ย้อนอะหยังตี้ข้าพเจ้าเถิงบ่ยอมเป๋นภาระหมู่ต้าน ข้าพเจ้าบ่ได้ฮักหมู่ต้านกา พระเจ้าฮู้ดีอยู่แล้วว่าข้าพเจ้าฮักหมู่ต้าน
12 ข้าพเจ้าบ่ได้เป๋นภาระหื้อหมู่ต้านจาใด ข้าพเจ้าก็จะเยียะจาอั้นต่อไป เปื้อบ่หื้อคนหมู่นั้นตี้หาโอกาสตี้จะอวดว่าหมู่เขาเยียะก๋านแบบเดียวกับเฮา อวดจาอั้นได้ 13 ย้อนว่าคนหมู่นั้นเป๋นหมู่อัครทูตตั๋วป๋อม เป๋นคนงานตี้จุล่าย ตี้ป๋อมตั๋วมาเป๋นอัครทูตของพระคริสต์ 14 บ่ต้องงืดเนาะ ย้อนว่าขนาดซาต๋านยังป๋อมตั๋วเป๋นทูตสวรรค์ของความเป่งแจ้งเลย 15 ย้อนจาอั้นก็บ่แปลกอะหยังตี้คนฮับใจ๊ของซาต๋าน จะป๋อมตั๋วเป๋นคนฮับใจ๊ตี้เยียะดี สุดต๊ายจีวิตของหมู่เขาก็จะได้ฮับผลตี้สมควรกับสิ่งตี้หมู่เขาเยียะ
ความตุ๊กทรมานของเปาโล
16 ข้าพเจ้าขออู้แหมรอบว่า บ่ดีหื้อใผกึ๊ดว่าข้าพเจ้าเป๋นคนง่าว แต่ถ้าหมู่ต้านกึ๊ดว่าข้าพเจ้าเป๋นจาอั้น ก็หื้อยอมฮับข้าพเจ้าอย่างคนง่าวคนนึ่งเต๊อะ เปื้อข้าพเจ้าจะอวดได้พ่อง 17 ตี้ข้าพเจ้าอวดตั๋วด้วยความมั่นใจ๋อยู่นี้ ก็อู้อย่างคนตี้บ่หลวก บ่ได้อู้อย่างตี้องค์พระผู้เป๋นเจ้าหื้ออู้ 18 ย้อนในเมื่อหลายคนปากั๋นอวดตั๋วต๋ามอย่างคนในโลก ข้าพเจ้าก็จะอวดพ่อง 19 ตี้หมู่ต้านยินดีอดทนต่อคนง่าวๆ ตังหลายได้นั้น หมู่ต้านก็ท่าจะหลวกกั๋นขนาดเนาะ 20 เถิงแม้ว่าเขาจะเอาหมู่ต้านไปเป๋นขี้ข้า กาว่าจุใจ๊หมู่ต้าน เอาเผียบหมู่ต้าน ยกตั๋วขึ้นเป๋นใหญ่เหลือหมู่ต้าน แม้แต่ตบหน้าหมู่ต้าน หมู่ต้านก็ยังอดทนได้ 21 ข้าพเจ้าอายตี้จะบอกว่าเฮาอ่อนแอล้ำไปตี้จะเยียะจาอั้นกับหมู่ต้าน
แต่ใผก้าอวดในเรื่องใด (ข้าพเจ้าก่ำลังอู้อย่างคนง่าว) ข้าพเจ้าก็ก้าอวดในเรื่องนั้นเหมือนกั๋น 22 หมู่เขาเป๋นคนฮีบรูกา ข้าพเจ้าก็เป๋นเหมือนกั๋น หมู่เขาเป๋นจาวอิสราเอลกา ข้าพเจ้าก็เป๋นเหมือนกั๋น หมู่เขาเป๋นลูกหลานของอับราฮัมกา ข้าพเจ้าก็เป๋นเหมือนกั๋น 23 หมู่เขาเป๋นคนฮับใจ๊ของพระคริสต์กา ข้าพเจ้าก็เป๋นนักเหลือนั้นแหม (ข้าพเจ้าอู้อย่างคนเป๋นผีบ้า) ข้าพเจ้าฮำเยียะก๋านนักเหลือหมู่เขา ติดคอกนักเหลือหมู่เขา ถูกเฆี่ยนนักเหลือหมู่เขา หวิดต๋ายหลายเตื้อ 24 หมู่จาวยิวเฆี่ยนข้าพเจ้าห้ารอบ รอบละสามสิบเก้าเตื้อ 25 ข้าพเจ้ายังโดนไม้บุบสามเตื้อ โดนบ่าหินขว้างใส่เตื้อนึ่ง เฮือหล้มสามเตื้อ ลอยคออยู่ในทะเลวันค่ำคืนฮุ่ง 26 ข้าพเจ้าเตียวตางเจื่อๆ ปะกับอันตรายในแม่น้ำ อันตรายจากโจ๋ร อันตรายจากตึงหมู่ปี้น้องจาวยิวของข้าพเจ้า กับคนต่างจ้าด อันตรายจากในเมืองตึงในป่า อันตรายในทะเลกับอันตรายจากปี้น้องผู้เจื้อตี้บ่แต๊ 27 ต้องฮำเยียะก๋านหนัก อดหลับอดนอนเจื่อๆ อยากข้าวกั้นน้ำ อดข้าวหลายเตื้อ ทนหนาวกับเสื้อผ้าก็บ่มีใส่ 28 นอกจากตึงหมดนี้แล้ว ก็ยังมีปั๋ญหาสะป๊ะมากดดันข้าพเจ้าอยู่ตึงวันๆ คือข้าพเจ้าเป๋นห่วงคริสตจักรตึงหมด 29 มีใผพ่องตี้อ่อนแอ แล้วข้าพเจ้าบ่ได้ฮู้สึกอ่อนแอไปตวยเขา มีใผพ่องตี้ถูกปาไปเยียะบาป แล้วข้าพเจ้าบ่ได้เป๋นเดือดเป๋นแค้น
30 ถ้าข้าพเจ้าจะต้องอวด ข้าพเจ้าก็จะอวดในสิ่งตี้แสดงว่าข้าพเจ้าอ่อนแอ 31 พระเจ้า พระบิดาของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป๋นเจ้า ผู้ตี้สมควรจะได้ฮับก๋านสรรเสริญตลอดไป พระองค์ฮู้ว่าข้าพเจ้าบ่ได้จุ 32 ต๋อนตี้ข้าพเจ้าอยู่ตี้เมืองดามัสกัส เจ้าเมืองตี้อยู่ใต้อำนาจของกษัตริย์อาเรทัสได้สั่งหื้อทหารยามเฝ้าหน้าปะตู๋เมืองไว้ เปื้อจะยับข้าพเจ้า 33 แต่มีคนเอาข้าพเจ้าใส่ก๋วยแล้วหย่อนลงมาตางป่องก่ำแปงเมือง ข้าพเจ้าจึงหนีป๊นจากอำนาจต้านเจ้าเมืองมาได้