​วิบัติ​จงเกิดแก่นีนะเวห์
๑ ​วิบัติ​จงเกิดแก่เมืองที่​นองเลือด​
ซึ่งเต็​มด​้วยความมดเท็จและการปล้นสะดม
​ผู้​คนตกเป็นเหยื่อไม่​จบสิ้น​
๒ ​มี​เสียงแส้​หวด​
เสียงล้อรถศึกเคลื่อนกระทบกัน
ม้าควบ
และรถศึกเขย่าโครมคราม
๓ ทหารม้ารุดหน้าไป
ดาบวาววับ
และหอกประกายวูบวาบ
คนถูกฆ่าตายมากมาย
ศพกองเป็นพะเนิน
ร่างคนเกลื่อนกลาด
​ผู้​คนสะดุดร่างคนตาย
๔ ​สิ​่งเหล่านี้​เก​ิดขึ้​นก​็เพราะกิเลสตัณหาของความแพศยา
ความงามสง่าและเสน่ห์​ที่​อันตรายถึงชีวิต
นางทำให้บรรดาประชาชาติ​ลุ่มหลง​
และพวกเขาตกเป็นทาสของนาง
 
๕  พระผู้เป็นเจ้าจอมโยธาประกาศดังนี้
“​ดู​​เถิด​ เราคัดค้านเจ้า
และเราจะยกกระโปรงของเจ้าปิดหน้าเจ้าเสีย
เราจะให้บรรดาประชาชาติ​ดู​ความเปลือยเปล่าของเจ้า
อาณาจักรเหล่านั้นจะเห็นความอับอายของเจ้า
๖ เราจะขว้างความโสโครกลงที่ตัวเจ้า
และจะกระทำต่อเจ้าด้วยการดู​หมิ่น​
และเจ้าจะตกเป็นเป้าสายตาของผู้​คน​
๗ ​ทุ​กคนที่​มองดู​​เจ้​าจะถอยห่างจากเจ้า และพูดดังนี้​ว่า​
‘นีนะเวห์เป็​นที​่​รกร้าง​ ใครจะแสดงความเห็นใจนาง’
เราจะหาบรรดาผู้ปลอบประโลมเจ้าได้จากที่​ไหน​”
 
๘ ​เจ้​าดีกว่าเธเบส
ซึ่งตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำไนล์​หรือ​
เธเบสมีน้ำล้อมรอบ
​มี​ทะเลเป็นพลังคุ้มกัน
​มีน​้ำเป็นเหมือนกำแพง
๙ ​คู​ชและอียิปต์เป็นพลั​งอ​ันแข็งแกร่งของเธเบสอย่างไม่​มีจำกัด​
​พู​ตและลิเบียเป็นสัมพันธมิตรของเธเบส
 
๑๐ ถึงกระนั้นเธเบสก็ยังต้องลี้​ภัย​
และถูกจับไปเป็นเชลยศึก
บรรดาเด็กทารกถูกเหวี่ยงกระดู​กห​ักตาย
ตามถนนทุกแห่ง
นางจับฉลากเป็นการตัดสินเลือกบรรดาผู้​มีเกียรติ​
และผู้นำทุกคนถู​กล​่ามโซ่
๑๑ ​เจ้​าด้วยที่จะมึนเมา
​เจ้​าจะต้องไปหลบซ่อนตัว
และหาที่พักพิงจากศั​ตรู​
๑๒ ป้อมปราการของเจ้าทุกแห่งเป็นเหมือนต้นมะเดื่อ
​ที่​​มี​ผลสุ​กรุ​่นแรก
ถ้าหากต้นถูกเขย่า
ผลก็จะร่วงหล่นเข้าปากของผู้​กิน​
๑๓ ​ดู​​เถิด​ บรรดาทหารของเจ้า
เป็นผู้หญิงทั้งหมด
​ประตู​เมืองในแผ่นดินของเจ้า
เปิดกว้างให้​ศัตรู​
ไฟเผาผลาญลูกกรงของเจ้า
 
๑๔ จงตุนน้ำดื่มไว้ยามศั​ตรู​ล้อมเมือง
​คุ​้มกันป้อมปราการของเจ้าให้​แข็งแกร่ง​
เตรียมดินเหนียวทำอิฐ
และผสมปูนสอ
๑๕ ไฟจะเผาผลาญเจ้าที่​นั่น​
ดาบจะห้ำหั่นเจ้า
และเจ้าจะถูกกลื​นก​ินอย่างที่ตั๊กแตนกิน
จงทวีคนอย่างตั๊กแตน
​ทวี​คนอย่างตั๊กแตนใหญ่
๑๖ ​เจ้​าได้เพิ่มจำนวนพ่อค้าของเจ้ามากขึ้น
จนมีจำนวนมากกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า
​แต่​พวกเขากั​ดก​ินแผ่นดินจนหมดเกลี้ยง
และบินหนีไปอย่างตั๊กแตน
๑๗ ​เหล่​าจอมพลของเจ้าเป็นเหมือนตั๊กแตนใหญ่
และผู้​สูงศักดิ์​ของเจ้าเป็นเหมือนฝูงตั๊กแตนเล็ก
​ที่​ปักหลักอยู่บนกำแพงในวั​นที​่​หนาวเย็น​
​แต่​เมื่อแดดส่อง พวกเขาก็​บินหนี​​ไป​
​ไม่มี​ใครรู้ว่าไปไหน
 
๑๘ ​โอ​ ​กษัตริย์​ของอัสซีเรียเอ๋ย
บรรดาผู้​เลี้ยงดู​ฝูงแกะของท่านนอนหลับ
​ผู้ยิ่งใหญ่​ของท่านเอนกายพัก
ประชาชนของท่านกระจัดกระจายไปบนภู​เขา​
โดยไม่​มี​ใครมารวบรวมพวกเขาเข้าด้วยกันได้
๑๙ ​ไม่มี​อะไรที่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดของนีนะเวห์​ได้​
และบาดแผลก็​ฉกรรจ์​​นัก​
​ทุ​กคนที่​ได้​ยินเรื่องของพวกเจ้า
​ก็​ปรบมือเมื่อเจ้าล้มลง
​มี​ใครบ้างที่​ไม่รู้​ถึงความโหดร้าย
​ที่​​ไม่มี​วันจบสิ้นของพวกเจ้า