۱ شیش روز قبل از عیده پِسَخ، عیسی به بیت‌عَنْیا، جایی کی ایلعازَر زندگی کودی، بَمو؛ هونی کی عیسی اونه از مُرده‌یأنه میأن زندَه کوده بو. ۲ در اویه به افتخاره عیسی شام بدَییدی. مارتا پذیرایی کودی و ایلعازَر از جمله کسأنی بو کی اونه اَمره سفره سر نیشته بو. ۳ اون وخت، مریم عطره گران قیمتی‌یه کی از سنبله خالص و حدوداً نیم لیتر بو، بیگیفته و عیسی پایأنه معطره کوده و خو گیسأنه اَمره اونه پایه خوشکه کوده، تا جایی کی خانه پُر از عطر بوبوسته بو. ۴ امّا یهودایه اِسْخَریوطی، ایتأ از عیسی شاگردأن کی بعداً اونه به دشمن تسلیمه کوده، بوگفته: ۵ «چره اَ عطره سیصد دینار نوفروختیدی تا اونه پوله فقیرأنه فدید؟» ۶ اون اَنه، فقیرأنه وستی نوگفتی، بلکی به اَ خاطر گفتی کی خودش دوزد بو. اون مسئوله دخل و خرج بو، و از پولی کی اونه ورجه بنَه بید، دوزدی کودی.

۷ پس عیسی بوگفته: «اونه به حاله خودش بنید، چونکی اَ عطره می روزِ دفن کودنه‌ره بدأشته بو. ۸ فقیرأنه همیشه شیمی اَمره دأریدی، امّا مره همیشه نأریدی.»

۹ عده زیادی از یهودیأن چون بیشنَوستیدی عیسی اویه ایسه، بَموییدی تا نه فقط عیسایه بلکی ایلعازَرم کی زندَه بوکوده بو، بیدینید. ۱۰ پس سرأنه کاهنأن تصمیم بیگیفتیدی تا ایلعازَرم بوکوشید، ۱۱ چونکی باعث بوبوسته بو کی خیلی از یهودیأن از اوشأن دوره بید و به عیسی ایمأن بأورید.

۱۲ صبحه دم جمعیته زیادی کی عیده‌ره بَمو بید، وختی بیشنَوستیدی عیسی به اورشلیم اَمون دره، ۱۳ نخله درخته شاخه‌یأنه به دست بیگیفتیدی و اونه پیشواز بوشوییدی. اوشأن فریادزنأن گفتیدی:

۱۶ اونه شاگردأن اوّل اَ چیزأنه نفهمستیدی، امّا وختی عیسی جلال پیدا بوکوده، به یاد بأوردیدی کی اَ چیزأن همه درباره‌یه اون بینیویشته بوبوسته بو، هوطویی کی مردم اونه اَمره بوکوده بید.

۱۷ وختی عیسی ایلعازَرَ دوخوأده و زندَه کوده و از قبر بیرون بأورده، جماعته زیادی اویه ایسه بید. اوشأن او چیزی کی بیده بید شهادت دَییدی. ۱۸ خیلی از مردم به هَه دلیل اونه پیشواز بوشوییدی، چونکی بیشنَوسته بید، چه معجزه‌یی از اون ظاهره بوسته بو. ۱۹ پس فَریسیأن همدیگره بوگفتیدی: «بیدینید کی شومأن راه به جایی نبریدی. نیگاه بوکونید تمامه دنیا اونه دونبال بوشوییدی!»

۲۰ از کسأنی کی عبادته‌ره، به عید بَمو بید، تعدادی یونانی بید. ۲۱ اوشأن فیلیپُسه ورجه بَموییدی کی اهله بیت‌صِیْدایه جلیل بو. اونه بوگفتیدی: «ای سرور، خوأییم عیسایه بیدینیم.» ۲۲ فیلیپُس بَمو و آندریاسَ بوگفته و اوشأن هر دوتأ بوشوییدی عیسایه بوگفتیدی.

۲۳ عیسی اوشأنه بوگفته: «وخته جلال پیدا کودنه انسانه پسر فَرسه. ۲۴ آمین، آمین، شمره گم، اگر دانه گندم خاکه میأن نکفه و نیمیره، تنها مأنه، امّا اگر بیمیره، بارِ زیاد اَوره. ۲۵ کسی کی خو جانه دوست بدأره، اونه از دست دهه، امّا کسی کی در اَ دنیا از خودشه جان نفرت بدأره، اونه تا زندگی‌یه اَبدی حفظ کونه. ۲۶ اونی کی بخوأیه مره خدمت بوکونه، بأیستی از من پیروی بوکونه، و جایی کی من ایسم، می خادمم اویه ایسه. کسی کی مره خدمت بوکونه، می پئر هم اونه سربلنده کونه.

۲۷ «الأن می جان در اضطرابه، چی بگم؟ آیا بگم، ‹پئر! مره از اَ ساعت آزاده کون›؟ امّا به هَه دلیل من به اَ وخت فَرسم. ۲۸ پئر تی نامِ جلال بدَن!»

اون وخت ندایی از آسمان فَرسه کی: «جلال بدَم و بازم دهم!» ۲۹ پس مردمی کی اویه ایسه بید، اَنه بیشنَوستیدی و بوگفتیدی: «رعد بو!» دیگرأن بوگفتیدی: «ایتأ فرشته اونه اَمره حرف بزه.»

۳۰ عیسی بوگفته: «اَ ندا شیمی وستی بو، نه می وستی. ۳۱ الأن زمانه داوری‌یه اَ دنیایه؛ الأن رئیسه اَ دنیا بیرون تَوَدَه به. ۳۲ و من، وختی کی از زمین بلنده بم همه‌یه به طرفه خودم اَورم.» ۳۳ اون اَ حرفأنه اَمره، اشاره به مرگی بوکوده کی اونه انتظاره دأشتی.

۳۴ مردم بوگفتیدی: «طبقِ اونچی کی از تورات بیشنَوستیم، مسیح تا اَبد باقی مأنه، پس چوطویه کی گه انسانه پسر بأید بلنده به؟ اَ انسانه پسر کی‌یه؟»

۳۵ عیسی اَشأنه بوگفته: «تا مدته کمی نور شیمی اَمره ایسه! پس تا مدتی کی هنوز نوره دأریدی، راه بیشید، مبادا کی تاریکی شمره بیگیره. اونی کی تاریکی میأن راه شه، نأنه کویه شوئون دره! ۳۶ تا زمانی کی نوره دأریدی، به نور ایمأن بأورید، تا نوره زأکأن بیبید.»

وختی اَ حرفأنه بزه، از اویه بوشو و خودشه از اوشأن پنهانه کوده.

۳۷ با اونکی عیسی معجزاته زیادی اوشأنه چشمأنه جلو انجام بده بو، به اون ایمأن نأوردیدی. ۳۸ هَنه وستی اِشَعْیایه نبی پیشگویی، ثابته به کی بوگفته بو:

۴۲ با اَنکی حتی خیلی از حاکمأنه قوم عیسایه ایمأن بأوردیدی، امّا از ترسه فَریسیأن، خوشأنه ایمأنه اقرار نوکودید، نوکونه کی اوشأنه از کنیسه بیرونه کونید. ۴۳ چونکی تعریفه مردمه بیشتر از تعریفه خدا دوست دأشتیدی.

۴۴ اون وخت عیسی با صدایه بلند بوگفته: «هر کی به من ایمأن بأوره، نه به من بلکی به او کسی کی مره اوسه کوده ایمأن بأورده. ۴۵ هر کی مره دینه، اونی‌یه دینه کی مره اوسه کوده. ۴۶ من ایتأ نوره مأنستن به جهان بَموم تا هر کی به من ایمأن بأوره، تاریکی میأن نِیسه. ۴۷ اگر کسی می حرفأنه بیشنَوه ولی از اون اطاعت نوکونه، من اونه داوری نوکونم، چونکی نَموم تا مردمه دنیایه داوری بوکونم، بلکی بَموم تا اوشأنه نجات ببخشم. ۴۸ کسی کی مره ردّه کونه و می حرفأنه قبول نوکونه، ایتأ داوره دیگر ایسه؛ هو حرفأنی‌یه کی بوگفتم، در روزِ آخر اونه محکومه کونه. ۴۹ چونکی من از طرفه خودم حرف نزنم، بلکی پئری کی مره اوسه کوده، مره دستور بده کی چی بگم و از چی حرف بزنم. ۵۰ و من دأنم کی اونه دستور زندگی‌یه اَبدی‌یه. پس اونچی‌یه کی من گم هو چیزی ایسه کی پئر بوگفته کی من بگم.»