1  Кіраўніку хору. Едутуну. Псальм Асафа.

2  Голас мой да Бога, і буду крычаць; голас мой да Бога, і Ён пачуў мяне.

3  У дзень трывогі маёй шукаю я Госпада; уначы рука мая працягнутая і не зьнемагаецца; адмаўляецца ад пацяшэньня душа мая.

4  Узгадваю пра Бога і стогну; енчу і зьнемагае дух мой. (Сэлях)

5  Ты затрымаў павекі вачэй маіх; я ўстрывожаны, і не магу гаварыць.

6  Разважаю пра дні старадаўныя, пра гады спрадвечныя.

7  Уначы ўзгадваю песьні мае, енчу ў сэрцы маім, і дапытываецца дух мой:

8  “Няўжо Госпад навекі адкінуў мяне і ня будзе больш спагадаць?

9  Няўжо назаўсёды канец міласэрнасьці Ягонай, і вестка з пакаленьня ў пакаленьне счэзла?

10  Няўжо Бог забыўся пра літасьцівасьць Сваю і спыніў ў гневе Сваім літасьць Сваю?” (Сэлях)

11  І сказаў я: “Гэта боль мой, што зьмянілася правіца Найвышэйшага.

12  Буду ўзгадваць дзеяньні ГОСПАДА; бо хачу ўзгадваць цуды Твае старадаўныя.

13  І буду разважаць пра ўсе справы Твае, і пра вялікія ўчынкі Твае буду апавядаць.

14  У сьвятасьці, Божа, шлях Твой. Які бог гэтакі вялікі, як Бог?

15  Ты — Бог, Які цуды робіць. Ты даў спазнаць народам моц Тваю.

16  Ты бараніў рамяном Тваім народ Твой, сыноў Якуба і Язэпа. (Сэлях)

17  Убачылі Цябе воды, Божа, убачылі Цябе воды і задрыжэлі, і затрэсьліся бяздоньні.

18  Лінулі з хмараў воды; выдалі голас аблокі, і лёталі стрэлы Твае.

19  Голас грымотаў Тваіх у віхры; маланкі сусьвет асьвятлялі; зямля трэслася і дрыжэла.

20  Праз мора ішоў шлях Твой, і сьцяжына Твая — праз воды вялікія, і сьлядоў Тваіх нельга пазнаць.

21  Ты вёў народ Твой, як авечкі, рукой Майсея і Аарона.