1  Да чалавека [належыць] меркаваньне сэрца, але ад ГОСПАДА адказ языка.

2  Усе шляхі чалавека чыстыя ў вачах ягоных, але ГОСПАД узважвае душы.

3  Ускладзі на ГОСПАДА ўсе справы свае, і ўсе намеры твае зьдзейсьняцца.

4  Усё зрабіў ГОСПАД дзеля Сябе, і нават бязбожніка на дзень ліхі.

5  Агіда для ГОСПАДА кожны пыхлівы сэрцам, можна паручы?цца, ён не застанецца непакараным.

6  Міласэрнасьцю і праўдай адкупляецца беззаконьне, і страх ГОСПАДАЎ адводзіць ад зла.

7  Калі ГОСПАДУ даспадобы шляхі чалавека, Ён нават ворагаў ягоных пагодзіць з ім.

8  Лепш малое ў праведнасьці, чым багатыя прыбыткі ў беззаконьні.

9  Сэрца чалавека абдумвае шлях свой, але ГОСПАД накіроўвае крокі ягоныя.

10  Калі слова натхнёнае ў вуснах валадара, у судзе ня будзе падступным язык ягоны.

11  Вага і шалі справядлівыя — ад ГОСПАДА, і ўсе камяні ваговыя ў торбе — справа Ягоная.

12  Агіда для валадара — учынкі бязбожныя, бо пасад умацоўваецца праведнасьцю.

13  Падабаюцца валадару вусны праведныя, і таго, хто гаворыць праўдзіва, ён любіць.

14  Гнеў валадара — весьнік сьмерці, але мудры чалавек улагодзіць яго.

15  У сьвятле аблічча валадара — жыцьцё, і зычлівасьць ягоная — як воблака з позьнім дажджом.

16  Нашмат лепш прыдбаць мудрасьць, чым золата, і лепей прыдбаць розум, чым срэбра.

17  Шырокая дарога правых — адвярнуцца ад зла; хто пільнуе шлях свой, той захоўвае душу сваю.

18  Перад загубай ідзе пыхлівасьць, і перад падзеньнем — дух ганарысты.

19  Лепш скарацца духам з пакорнымі, чым дзяліць здабычу з пыхліўцамі.

20  Разважлівы ў слове знойдзе добрае, і той, хто спадзяецца на ГОСПАДА, — шчасьлівы.

21  Мудрага сэрцам называюць разумным, і слодыч вуснаў павялічвае веды.

22  Розум — крыніца жыцьця для тых, хто мае яго, але настаўленьне неразумных — глупства.

23  Сэрца мудрага робіць разважлівымі вусны ягоныя і мове ягонай дадае ведаў.

24  Прыемныя словы — сотавы мёд, асалода для душы і лекі для цела.

25  Ёсьць шлях, які слушны ў вачах чалавека, але канец яго — шляхі сьмерці.

26  Работнік цяжка працуе для сябе, бо рот ягоны прымушае яго.

27  Чалавек нягодны ліхоцьце рыхтуе, і ў вуснах ягоных нібы агонь, які паліць.

28  Чалавек падступны сее звадкі, і пляткар разьдзяляе сяброў.

29  Чалавек злачынны зводзіць бліжняга свайго і вядзе яго на шлях нядобры,

30  прыплюшчвае вочы свае, каб прыдумляць подступ, кры?віць губы свае, робячы ліха.

31  Сівізна — слаўная карона, на шляху праведнасьці знаходзяць яе.

32  Лепш павольны на гнеў, чым магутны, і той, які пануе над духам сваім, чым заваёўнік гораду.

33  Жэрабя кідаюць у заўлоньне, але ад ГОСПАДА ўсе суды яго.