په هما سجّهێن درانڈێهێن مردمان که پُنتوس، گَلاتیَه، کاپادوکیَه، آسیا* 1‏:1‏–2 آ وهدا، آسیائے مانا انّوگێن تُرکیَهئے رۆنندی نێمگ اَت. و بیتینیَهئے دَمگان شِنگ و شانگ اَنت. هُدایا چه وتی پێشزانتی و گۆن وتی پَلگار کنۆکێن پاکێن روها، شمارا گچێن کرتگ تان ایسّا مَسیهئے پرمان‌بَرداریا بکنێت و هماییئے هۆن شمئے سرا پاشگ و دْرنزگ ببیت.

هُدائے رهمت و سُهل و آسودگی شمئے سرا گێش و گێشتر بات.

3 مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے هُداێن پتا ستا و سنا بات. چه وتی سررێچێن رهمتا و گۆن ایسّا مَسیهئے چه مُردگان زندگ بئیگا، هُدایا مارا نۆکسرا پێدا کرت تان مارا زندگێن اُمێتے برسیت. 4 آییا په شما آسمانا میراسے اَمبار کرتگ که اے میراس هچبرَ نپوسّیت، گارَ نبیت و اَبدمان اِنت. 5 شما هُدائے سرا باور کرتگ و هُدا هم گۆن وتی زۆر و واکا په هما رَکّێنگا شمئے نگهپانیا کنت که تئیار اِنت و آهری زمانگا پَدَّرَ بیت. 6 اے شمئے شادمانی اِنت، تُرے شما انّون په دمانُکێا گرانێن وهد و چَکّاسان بگوازێنێت، 7 تان شمئے باور سُهرئے پئیما ببیت که چه آسئے چَکّاسا گوَستگ و اے مُهر و مُهکمێن باور، که چه زئوال بئیۆکێن سُهر و تلاها باز گێشترَ کرزیت، ایسّا مَسیهئے زاهر بئیگئے وهدا ستا کنگ و ساڑایگ و اِزّت دئیگ ببیت. 8 شما مَسیه هچبر ندیستگ، اَنگت آییا دۆستَ دارێت. انّون هم شمایی نگندێت، بله آییئے سرا باورۆ هست و هچ لبزے شمئے پرشئوکتێن وشّیا درشان کرتَ نکنت، 9 چیا که وتی باور و ایمانئے مُرادا گِندگا اێت، بزان شمئے جانئے رَکّگ.

10 پئیگمبران همے رَکّگئے بارئوا بازێن جُهلانکێن پَٹّ و پۆل کرتگ. آ پئیگمبران همے رهمتئے بارئوا پێشگۆیی کرتگ که شمارا رَسگی اَت. 11 مَسیهئے روه چه آیانی زبانا هبر کنان و گوَشان بوتگ که مَسیها چۆنێن سکّی سگّگی اِنت و رندا آییا چۆنێن مزنێن شان و شئوکتے رسیت. گڑا، آ مُدام همے جُهدا بوتگ‌اَنت که بزاننت پاکێن روه کئیی بارئوا هبرا اِنت و اے کار کدێنَ بیت. 12 په آیان پَدَّر بوتگ، هما وهدا که هبرا اتنت وتی هِزمتا نکنگا اتنت، شمئے هِزمتا کنگا اتنت. نون گۆن پاکێن روهئے زۆرا دگه مردمان اے وشّێن مستاگ په شما رسێنتگ، هما پاکێن روه که چه آسمانا دێم دئیگ بوتگ. په اے وشّێن مستاگئے زانگا پرێشتگ هم دلمانگ اَنت.

13 وتی لانکا ببندێت و هُژّار ببێت. زِندا په شِهم و رَهداری† 1‏:13 شِهم و رَهداری، بزان اُردو و پارسیا «نَظم و ترتیب»، اَنگرێزی «discipline». بگوازێنێت. وتی اُمێتا په هُدائے هما رهمتان ببندێت که ایسّا مَسیه وتی زاهر بئیگئے وهدا په شما رسێنیتِش. 14 هبرزورێن چُکّانی پئیما ببێت. مئیلێت که شمئے زِند هما ڈئولا سِلّێن واهگانی دستا ببیت که شمئے نازانتیئے وهدا بوتگ. 15 هما ڈئولا که شمئے گوانک جنۆک پاک اِنت، هر کارئے تها شما هم پاک ببێت. 16 چیا که نبیسگ بوتگ: «من پاک آن و شما هم باید اِنت پاک ببێت.»‡ 1‏:16 لاویان 11‏:44‏-45، 19‏:2، 20‏:7. 17 اگن شما هُدایا وتی پتَ گوَشێت، که آ هرکَسئے دادرسیا بے رو و ریا،§ 1‏:17 رو و ریا، بزان پرک و درک، اَربی و پارسیا «تبعیض». آییئے کارانی سرا کنت، گڑا وتی درانڈهیئے وهد و پاسان په شرپ و اِزّت گۆن هُداتُرسی بگوازێنێت. 18 شما زانێت که چه هما ناهودگێن زِندا که چه شمئے پت و پیرێنان شمارا رَستگ‌اَت، بها زورگ و رَکّێنگ بوتگێت، بله گۆن نُگره و سُهرا نه، که اَبدمان نه‌اَنت، 19 گۆن هما بےائیب و بێکِچهێن گوَرانڈ، بزان مَسیهئے بێبهاێن هۆنا بها زورگ بوتگێت. 20  مَسیه چه دنیائے جۆڑ بئیگا پێسر گچێن کنگ بوتگ، بله اے گُڈّی رۆچان په شمئیگی آتک و پَدّر بوت. 21 چه آییئے وَسیلها، شمارا هُدائے سرا باور هست، هما هُدائے سرا که مَسیهی چه مُردگان زِندگ کرت و شان و شئوکتی دات. پمێشکا، شما هُدائے سرا باورَ کنێت و چه هماییا اُمێتوار اێت.

22 نون که شما گۆن راستیئے رَندگیریا وتا پاک و پَلگار کرتگ و گۆن یکدگرا پَدلێن مِهرئے واهند بوتگێت، گڑا په دل و سِتک گۆن یکدومیا مِهر بکنێت. 23 چیا که شمارا نۆکێن زِند چه زئوال بئیۆکێن تُهما نرَستگ، چه زئوال نبئیۆکێن تُهما رَستگ، بزان چه هُدائے زندگ و اَبدمانێن گال و هبرا. 24 پرچا که:

اے گال و هبر همِش اِنت که شمارا مستاگ دئیگ بوتگ.