21
جنۆزامێئے هئیرات
(مَرکاس 12:41–44)
1 ایسّایا سر بُرز کرت و دیستی که لهتێن اَزگار و هستۆمند، وتی هئیراتی زَرّان مزنێن پرستشگاهئے پێتیا* 21:1 پێتی، بزان سندوک. مان کنگا اِنت. 2 آییا، یک نێزگارێن جنۆزامے هم دیست که پێتیئے تها دو پئیسهای† 21:2 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «دو لِپتُن»، بزان آ زمانگئے گوَنڈترێن زرّ. دئور دات. 3 نون گوَشتی: «شمارا راستێنَ گوَشان، اے بێوسێن جنۆزاما چه سجّهێنان گێشتر مان کرت. 4 چیا که آ دگران چه وتی گێشێن مالا چیزُّکے دات، بله اے جنۆزاما، گۆن وتی نێزگاری و گریبیا، هرچے که آییا هستاَت داتی، بزان وتی سجّهێن بُنمال.»
آیۆکێن زمانگئے بارئوا ایسّائے پێشگۆیی
(مَتّا 24:1–14؛ مَرکاس 13:1–13)
5 لهتێن مردم مزنێن پرستشگاهئے بارئوا هبر کنگ و گوَشگا اَت که «اے گۆن چۆنێن ڈئولدارێن سِنگ و گرانکیمّتێن هئیرات و ٹێکیان نَکشبند کنگ بوتگ.» 6 آ وهدی ایسّایا گوَشت: «چه اِشان که شما مرۆچی گِندگا اێت، رۆچے کئیت که یک سِنگے هم دومی سِنگئے سرا نمانیت. سجّهێنانَ پرۆشنت و کرۆجنت.» 7 جُستِش گپت: «او استاد! بارێن، اے پرُشت و پرۆش کدێنَ بیت و اِشیئے نزّیک بئیگئے نشانی چی اِنت؟» 8 ایسّایا گوَشت: «هُژّار بێت، کَسے شمارا گُمراه مکنت. چیا که بازێنے په منی ناما کئیت و گوَشیت: ‹من هما آن› و ‹وهد آتکگ و نزّیک اِنت،› بله شما آیانی هبرا گۆن مکپێت. 9 وهدے شما جنْگ و آشۆپئے کوکّارا اِشکنێت، متُرسێت و پرێشان مبێت. چیا که ائولا باید اِنت اے ڈئولا ببیت، بله هلاسیئے وهد هما دمانا په سرَ نرسیت.»
10 گڑا گۆن آیان گوَشتی: «یک کئومے دگه کئومێئے سرا و یک هکومتے دگه هکومتێئے سرا پادَ کئیت. 11 مزنێن زمینچَنڈَ‡ 21:11 زمینچَنڈ، بزان زلزله. بیت و بازێن جاگهان ڈُکّال و وَبا کپیت. چه آسمانا تُرسناکێن سَرگوَست و اَجَبَّتێن نشانی پَدّرَ بیت.
12 «بله چه اے سجّهێنان و پێسر، شمارا گرنت و په شما جئور و آزارَ کننت، کَنیسَه و جێلانَ برنت و بندیگَ کننت. په منی نامئے سئوَبا شمارا بادشاه و هاکمانی دێما برنت و پێشَ کننت. 13 گڑا شمارا په گواهی دئیگا شَرّێن مۆهے رسیت. 14 گۆن وت شئور کنێت که په وتی دێمپانیا، چه وهدا پێسر پرێشان مبێت. 15 چیا که من شمارا اَنچێن هبرانی زانتکاریا دئیان که هچ دژمنے شمئے دێما مهاۆشتیت و شمئے هبران پرۆشت مکنت. 16 تنتنا§ 21:16 تَنْتَنا، بزان هَتّا، تان اے هَدّا که. شمئے مات و پت، برات و سیاد و دۆست، شمارا گراێننت و لهتێنا کۆشارێننت. 17 سجّهێن مردم په منی نامئے سئوَبا چه شما نپْرتَ کننت، 18 بله چه شمئے سرا یک مودے هم کمَّ نبیت. 19 اگن په دِلێری سکّیان بسگّێت، وتی ساها رَکّێنێت.
اورْشَلیمئے هرابی و وئیرانیئے پێشگۆیی
(مَتّا 24:15–21؛ مَرکاس 13:14–19)
20 «وهدے شما گندێت که اورْشَلیم، پئوج و لشکرا چپّ و چاگردا اَنگِرّ کرتگ، گڑا بزانێت که اِشیئے وئیرانیئے وهد نزّیک اِنت. 21 آ وهدا هما که یَهودیَها اَنت، کۆهان بتچنت، آ که اورْشَلیما اَنت ڈنّا در بکپنت و آ که چه شهرا ڈنّ اَنت شهرا مرئونت. 22 چیا که آ وهد سِزائے وهدَ بیت و سجّهێن نبشتانکانی هبر پوره و سَرجمَ بنت. 23 آ رۆچان، اَپسۆز په لاپپُرّ و چُکماتێن جنێنان، چیا که مُلکئے سرا باز سکّی و جنجالَ کئیت و اے کئومئے سرا هُدائے کَهرَ کپیت. 24 دژمن آیان زَهمانی دپا دئینت و بازێنێا بندیگ و سجّهێن دنیائے تها درانڈێهَ* 21:24 درانڈێه، بزان جَلاوتن. کننت. اورْشَلیم، درکئومانی پادانی لگتمالَ بیت، تان آ وهدا که درکئومانی وهد و باریگَ کُٹّیت و هلاسَ بیت.
ایسّائے پِر تَرّگ
(مَتّا 24:29–31؛ مَرکاس 13:24–27)
25 «چه رۆچ و ماه و اِستاران اَجَبَّتێن نشانی پَدّرَ بنت و دنیائے سجّهێن کئوم چه دریائے چئول و مئوجانی ترندێن تئوارا پرێشان و سرگردانَ بنت. 26 مردم، دنیائے سرا آیۆکێن جنجال و سکّی و سۆریانی تُرس و بیمّا بێهۆشَ بنت، چیا که آسمانئے زۆر و واک لَرزێنگَ بنت. 27 آ وهدا، مردم انسانئے چُکّا گندنت، که گۆن مزنێن واک و توان و شان و شئوکتے چه جمبرێئے نیاما کئیت و پَدّرَ بیت. 28 وهدے اے جاوَرَ کاینت و رسنت، گڑا وتی سرا بُرز کنێت و تچکاتچک بۆشتێت که شمئے رَکّێنگئے وهد نزّیک اِنت.»
اِنجیرئے درچک
(مَتّا 24:32–35؛ مَرکاس 12:28–31)
29 ایسّایا په آیان اے مِسال هم دات که «اِنجیر و اے دگه درچکان بچارێت، 30 اَنچش که تاکِش جت، وتَ زانێت که نون گرماگئے مۆسم نزّیک اِنت. 31 همے پئیما، وهدے اے چیزّانَ گندێت، وتَ زانێت که هُدائے بادشاهی نزّیک اِنت. 32 شمارا راستێنَ گوَشان، تان اے سجّهێن جاور مئیاینت، اے نَسل و پدرێچ هلاسَ نبیت. 33 زمین و آسمان گارَ بنت، بله منی هبر هچبر گار و زیانَ نبنت.
34 «هُژّار بێت، چُش مبیت که شمئے دل په نِشه و ملاران برئوت و زِندئے پِگر و اندۆه شمئے دلا گرانبار بکنت و آ رۆچ اَناگت شمئے گُٹّا لۆپ ببیت. 35 چیا که آ رۆچ په دنیائے سجّهێن مردمانَ کئیت. 36 پمێشکا هروهد هُژّار بێت و دْوا بکنێت، تان شمارا آ رۆچا که چُشَ بیت و اے جاور په سرَ رسنت در رئوگئے واک ببیت و انسانئے چُکّئے بارگاها اۆشتات بکنێت.»
37 ایسّایا هر رۆچ، مزنێن پرستشگاها سَبک و تالیمَ دات. هر شپ چه شهرا ڈنّ، زئیتون نامکپتێن کۆهئے سرا شت و وتی شپی سباهَ کرت. 38 مردم هم هر سَباها ماهَلّه، په آییئے هبرانی گۆش دارگا، مزنێن پرستشگاها آتکنت.