1 «او پت و براتان! منا اے هَکّا بدئیێت که شمئے دێما وتی دێمپانیا* 22‏:1 دێمپانی، بزان وتی رَکّێنگئے جُهد، اَربی و پارسیا «دفاع». بکنان.» 2 وهدے مردمان دیست که آ اِبرانی زبانا گۆن آیان هبر کنگا اِنت، گێشتر بێتئوار بوتنت. آییا گوَشت: 3 «من یَهودیے آن و منی پێدایشئے جاگه، کیلیکیَهئے دَمگا، تَرْسوسئے شهر اِنت، بله منی رُست و رُدۆم همِدا اورْشَلیما بوتگ. گامالیَل منی استاد بوتگ و مئے پت و پیرُکانی سَرجمێن شَریَت† 22‏:3 بزان هما موسّائے شَریَت. من چه هماییا در برتگ. په هُدا و آییئے رَزایا باز واهگدار و هُدۆناک بوتگان، اَنچش که مرۆچی شما هُدۆناک اێت. 4 من ‹اے راهئے› مَنّۆگر آزار داتگ و کُشگی هم کرتگ‌اَنت، مردێن وَه مردێن اَنت، جنێن هم گپتگ و بندی کناێنتگ‌اَنت. 5 مسترێن دینی پێشوا و سجّهێن کماشانی دیوان منی بارئوا گواهی داتَ کنت. آیان په دَمِشْکئے یَهودی براتان منا کاگد داتگ‌اَت تان اۆدا برئوان، اۆدئے باورمندان بگران و په سِزا دئیگا اورْشَلیما بیاران.

6 «راها، وهدے دَمِشْکئے شهرئے نزّیکا رَستگ‌اَتان، نێمرۆچئے وهدا اَناگت چه آسمانا منی چپّ و چاگردا ترندێن رُژنے دْرپشت. 7 زمینا کپتان و تئوارے اِشکتُن که منا گوَشتی: ‹شاوول، او شاوول! تئو چیا منا آزارَ دئیئے؟› 8 من جُست کرت: ‹او واجه! تئو کئے ائے؟› پَسّئوی دات: ‹من ایسّا ناسِری آن، هما که تئو آییا آزارَ دئیئے.› 9 منی همراهان رُژن دیست، بله هما که گۆن من هبر کنگا اَت، آییئے تئوارِش نه‌اِشکت. 10 جُستُن کرت: ‹او هُداوند! من چے بکنان؟› هُداوندا منا پَسّئو دات: ‹پاد آ، دَمِشْکئے شهرا برئو، هما سجّهێن کار که ترا کنگی اَنت، اۆدا ترا گوَشگَ بنت.› 11 همراهان منا دستا گپت و دَمِشْکئے شهرا برت، چیا که چه هما ترندێن رُژنئے گِندگا منی چمّانی رُژنایی شتگ‌اَت.

12 «اۆدا هَنّانیا نامێن یک مردے اَت که هُدادۆست و شَریَتئے پابند اَت و سجّهێن جهمنندێن یَهودیانی نیاما وشنامێن مردے اَت. 13 منی کِرّا آتک و اۆشتات و گوَشتی: ‹او منی برات شاوول! تئیی چمّانی رُژنایی پِر بتَرّات و مئیم بکناتئے.› هما دمانا منی چمّ پدا رُژنا بوتنت و من آ دیست. 14 گڑا هنّانیایا گۆن من گوَشت: ‹مئے پت و پیرُکانی هُدایا ترا گچێن کرتگ تان آییئے رَزایا بزانئے، آییئے «پاک و نێکێنا»‡ 22‏:14 بزان ایسّا مَسیها. بگندئے و آییئے تئوارا چه آییئے جندئے دپا بِشکنئے. 15 باید اِنت په سجّهێنان وتی اِشکتگێن و دیستگێنانی گواهیا بدئیئے. 16 نون چیا مهتل ائے؟ پاد آ، ایسّائے ناما بگر، پاکشۆدی بکن که چه وتی گناه و مئیاران پاک و پَلگار ببئے.›

17 «رَندا وهدے اورْشَلیما آتکان، یک رۆچے په دْوایا مزنێن پرستشگاها شتان، دْوائے وهدا منا شُبێن و اِلهامے رَست. 18 ایسّا مَسیهُن دیست که منا گوَشتی: ‹زوتّ کن. چه اورْشَلیما در کپ، چیا که اِدئے مردم منی بارئوا تئیی گواهیا نمَنّنت.› 19 من گوَشت: ‹او هُداوند! آ وَه زاننت که من هر جاگه، کَنیسَهان شتگان و تئیی باورمند جتگ و جێل کناێنتگ‌اَنت. 20 اے هبرا هم زاننت که وهدے تئیی شهید اِسْتیپانئے هۆن رێچگ بوت، من همۆدا اۆشتاتگ‌اتان و په آییئے کُشگا رازیگ اتان و آییئے هۆنیگانی گُد و پُچّانی نِگهپان اتان.› 21 پدا هُداوندێن ایسّایا منا گوَشت: ‹برئو، چیا که من ترا دورێن هَند و دَمگان درکئومانی کِرّا راهَ دئیان.›»

22 مردم تان همینچُکا پولُسئے هبران گۆش دارگا اتنت، بله اے هبری که کرت نون کوکّار کرت و گوَشتِش: «اے مرد کُشگ و گار کنگ ببیت که زِندَ نکرزیت.» 23 آیان کوکّار کرت، وتی گوَرئے کباه و جامگِش کَشّتنت و هاکشانی‌اِش کرت. 24 رومی لشکرئے مسترا پرمان دات که پولُسا کلاتا ببرنت و شلّاک بجننت تان زانگ ببیت مردم چیا آییئے سرا کوکّار کنگا اَنت. 25 وهدے پولُسِش په شلّاک جنَگا بست، آییا همۆدا چه اۆشتاتگێن اَپسرا جُست کرت: «من رومی باشندَهے آن. کانونا، اے رئوا اِنت که شما بے هُکمئے بُرّگا رومی باشندَهێا شلّاک بجنێت؟» 26 وهدے اَپسرا اے هبر اِشکت، لشکرئے مسترئے کِرّا آتک و گوَشتی: «او واجه! تئو چے کنگا ائے؟ اے مرد رومی باشندَهے.» 27 لشکرئے مستر، پولُسئے کِرّا شت و جُستی کرت: «بگوَش، په راستی تئو رومی باشندَهے ائے؟» پولُسا پَسّئو دات: «هئو، من رومی باشندَهے آن.» 28 مسترا گوَشت: «من په رومی باشندَه بئیگا بازێن زَرّے داتگ.» پولُسا دَرّاێنت: «من چه پێدایشا رومی باشندَهے آن.» 29 آ سپاهیگ که چه پولُسا جُست و پُرس کنگا اتنت، هما دمانا چه آییا پُشتا کِنزتنت. وهدے لشکرئے مستر سرپد بوت که پولُس رومی باشندَهے و آییا بند کناێنتگ، وت هم تُرستی. 30 لۆٹتی شَرّ بزانت یَهودی پولُسئے سرا چۆنێن بُهتامے جننت، پمێشکا دومی رۆچا پولُسی چه بَندیجاها در کرت و پرمانی دات یَهودیانی مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک دیوانا بنندنت. گڑا پولُسی آورت و آیانی دێما پێش کرت.