1 رندا چه هما هپتێن پرێشتگان که هپت دَرپِش گۆن اَت، یکّے آتک و گۆن من هبری کرت و گوَشتی: «بیا اِدا من ترا هما مزنێن کَهبگئے سزایا پێشَ داران که بازێن آپانی سرا نِشتگ. 2 گۆن آییا زمینئے بادشاهان زنا کرتگ و زمینا نِشتگێن مردم آییئے زِنهکاریئے شرابا بێسار کرتگ‌اَنت.» 3 پدا پرێشتگا منا روهئے تها گیابانێا برت و من جنێنے دیست که انچێن رُژنا سُهرێن رسترێئے سرا نِشتگ‌اَت که کُپری نامان پۆشتگ‌اَت و هپت سَرَگ و ده کانٹی پِر اَت. 4 جنێنا جمو* 17‏:4 جمو، رنگے که پارسیا بنفش و اردوا بنفشی گوَشنتی. و رُژنا سُهرێن گُد گوَرا اَت. گۆن تلاه و گرانبهاێن سنگ و مُرواردا سمبهتگ‌اَت. تلاهێن پیالهے دستا اَتی که چه بژناکێن چیزّ و آییئے زِنهکاریانی پَلیتیان پُرّ اَت. 5 آییئے پێشانیگا نامے نبشته اَت که رازے اَت: «مزنێن بابِل. کَهبگانی و زمینئے پَلیتیانی مات.» 6 نون من دیست که جنێن چه هُدائے پَلگارتگێنانی و ایسّائے شاهدانی هۆنئے نۆشگا نِشه و مَلار اَت. من که دیست، سَکّ هئیران و هَبَکّه منتان. 7 پرێشتگا گۆن من گوَشت: «تئو پرچا هئیران ائے؟ من ترا اے جنێن و هما هپت سَرَگ و ده کانٹی رسترئے رازا گوَشان که جنێن آییا سوار اِنت. 8 آ رستر که تئو دیست، یک وهدێا هست‌اَت، نون نێست‌اِنت بله چه جُهلێن تَهتَرونا در آیَگی اِنت و بربادیئے نێمگا رئوت. زمینا نِشتگێن هما مردم که چه جهانئے جۆڑ بئیگئے وهدا آیانی نام ‹زِندئے کتابا› نبشته نه‌اِنت، اے رسترا که گِندنت هئیرانَ بنت، چیا که اے رستر یک وهدے هست‌اَت و نون نێست‌اِنت بله پدا آیَگی اِنت. 9 په اِشیئے سرپد بئیگا داناێن سَرے لۆٹیت. هپتێن سر، هپت کۆه اَنت که آیانی سرا جنێن نِشتگ. هپت بادشاه اَنت هم، 10 پنچئے بادشاهی هلاس بوتگ، یکّے انّون بادشاه اِنت و دگه یکّے اَنگت نئیاتکگ و آ، وهدے کئیت، اَلّم په کمّێن وهدێا مانیت. 11 هما رستر که یک وهدے هست‌اَت و نون نێست‌اِنت هشتمی اِنت، بله چه هپتێنان یکّے و تباهیئے نێمگا رئوت. 12 و دهێن کانٹ که تئو دیستنت، ده بادشاه اَنت که اَنگت هچ بادشاهی‌اِش نرَستگ، بله آیان رسترئے همراهیا په یک ساهتێا بادشاهیئے اِهتیارَ رسیت. 13 اے سجّهێنانی مکسد یکّ اِنت و اے وتی زۆر و اِهتیارا رسترا دئینت. 14 اے گۆن گوَرانڈا جنْگَ کننت بله گوَرانڈ اِشان پرۆشَ دنت، چیا که آ هُداوندانی هُداوند و بادشاهانی بادشاه اِنت و هما که گۆن آییا گۆنَ بنت، آییئے تئوار جتگێن، در چِتگێن و وپادارێن همراه اَنت.»

15 نون پرێشتگا منا گوَشت: «هما آپ که تئو دیستنت، همۆدا که کَهبگ نِشتگ، کئوم، مُچّی، راج و زبان اَنت. 16 هما رستر و دهێن کانٹ که تئو دیستنت گۆن کَهبگا نپرتَ کننت، آییا وئیران و جاندرَ کننت، آییئے گۆشتا وَرنت و آییا گۆن آسا سۆچنت. 17 چیا که هُدایا آیانی دلا داتگ که هُدائے مکسدئے سرا کار بکننت، همشئور ببنت و وتی بادشاهیا رسترا بدئینت تان هما وهدا که هُدائے هبر سَرجم و پوره ببنت. 18 و هما جنێن که تئو دیست، مزنێن شهر اِنت که زمینئے سرئے بادشاهانی سرا هُکمرانیَ کنت.»