1 په اِپِسُسئے کِلیسائےپرێشتگا نبشته کن:

اے هبر هماییئیگ اَنت که هپتێن اِستاری راستێن دستا اَنت و هپتێن تلاهێن چِراگدانانی نیاما گام جنگا اِنت. آ چُشَ گوَشیت:

2 من تئیی کارانَ زانان، تئیی زهمتکَشّی و سبر و اۆپارا. منَ زانان که تئو بدێن مردمان سگّتَ نکنئے، همایان که وتا کاسِد گوَشتگ بله نبوتگ‌اَنت، تئو آ مردم چکّاستگ‌اَنت و دیستگ که درۆگبند اَنت. 3 مُهر اۆشتاتگئے و گۆن سبر و اۆپارے هر چیزِّت په منی ناما سگِّتگ و دمِت نبُرتگ.

4 بله منا گۆن تئو یک گِلگے هست‌اِنت. نون تئو آ پئیما مِهر کنگا نه‌ائے که بِنداتا کنگا اتئے. 5 پمێشکا یات کن که چه کجا کپتگئے. پشۆمان* 2‏:5 پشۆمان بئیگ، بزان تئوبه کنگ. بئے و هما کاران بکن که تئو بِنداتا کرتگ‌اَنت. اگن وتی پشۆمانی‌اِت زاهر نکرت، من په تئو پێداک آن و تئیی چِراگدانا چه آییئے جاگها دورَ کنان. 6 بله ترا اے شَرّی هست‌اِنت که تئو هم چه نیکولاییتانی کاران نپرتَ کنئے و من هم نپرتَ کنان.

7 هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هما که سۆبێنَ† 2‏:7 سۆبێن، بزان پێرۆز، کامیاب. بیت، من آییا چه زِندئے هما درچکا ورگئے هکّا دئیان که هُدائے بهشتا اِنت.

8 په سَمورنائے کِلیسائےپرێشتگا نبشته کن:

اے هما ائولی و آهریئے هبر اَنت که مُرتگ‌اَت و پدا زندگ بوت. آ چُشَ گوَشیت:

9 من تئیی آزار و نێزگاریا سرپد آن بله تئو هستۆمند ائے. آ کُپرانَ زانان که هما مردمان کرتگ‌اَنت که وتا یَهودیَ گوَشنت بله یَهودی نه‌اَنت. آ شئیتانئے کَنیسَهے‡ 2‏:9 کَنیسَه، بزان یَهودیانی پرستشگاه. اَنت. 10 چه آیۆکێن آزاران متُرس. بچار، شئیتان چه شما لهتێنا په شمئے چکّاسگا زندانا کنت و تئو تان ده رۆچا آزار دئیگَ بئے. تان مرکئے ساهتا وپادار بئے و من ترا زِندئے تاجا دئیان.

11 هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هرکَس که سۆبێنَ بیت، چه دومی مرکا هچ تاوانے نگندیت.

12 په پِرگامومئے کِلیسائےپرێشتگا نبشته کن:

اے هماییئے هبر اَنت که دودپێن تێزێن زَهمی گۆن اِنت. آ چُشَ گوَشیت:

13 منَ زانان تئو کجا جهمِنند ائے، همۆدا که شئیتانئے تهت اِنت، بله تئو منی نام مُهر داشتگ. تئو منی وپادارێن شاهد، اَنْتیپاسئے وهدا هم منی سرا باور کنگا اِنکار نکرت، هما اَنْتیپاس که شمئے نیاما کُشگ بوت، همۆدا که شئیتان جهمِنند اِنت.

14 بله منا گۆن تئو لهتێن گِلگ هست. تئیی کِرّا لهتێن مردم هست که بَلیامئے تالیمئے منّۆک اَنت. بَلیاما بالاک سۆج دات که په اِسراییلئے چُکّان دامے چێر بگێجیت که اِسراییلئے چُکّ، په بُتان کرتگێن کُربانیگان بورنت و بێراه و رهبندێن وپت و واب بکننت. 15 همے پئیما تئیی کِرّا دگه لهتێن چُشێن هم هست که نیکولاییتانی تالیمئے منّۆک اَنت. 16 پمێشکا، پشۆمان بئے، اگن نه من په تئو زوتّ پێداک آن و گۆن وتی دپئے زهما آیانی هلاپا جنْگے بُنگێجَ کنان.

17 هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هما که سۆبێنَ بیت، من آییا چه چێر و پناهێن مَنّا§ 2‏:17 مَنّ هما نان اِنت که موسّائے زمانگا، هُدایا گیابانا په یَهودیان اێر آورت. بَهرے دئیان. من آ مردما اسپێتێن سِنگے هم دئیان که آییئے سرا نۆکێن نامے نبشته اِنت. اے ناما تهنا هما زانت که آییا دئیگَ بیت.

18 په تیاتیرَهئے کِلیسائےپرێشتگا نبشته کن:

اے هُدائے چُکّئے هبر اَنت، هماییئے که چمّی چۆ آسئے بْرانزا اَنت و پادی پوره تاپتگێن بْرنج. آ چُشَ گوَشیت:

19 من تئیی کارانَ زانان، تئیی مِهر و ایمان، هزمت و سبر و اۆپارا. تئو انّون چه آ کاران گێشتر کنگا ائے که بِنداتا کرتگ‌اَنت.

20 بله منا چه تئو یک گِلَگے هست که تئو هما جنێن، ایزابِلا سگّگا ائے که وتا پئیگمبرے گوَشیت. آ تالیم دئیگا اِنت و منی هزمتکاران گُمراه کنگا اِنت. آیان بێراه و رهبندێن وپت و واب و هما کُربانیگانی ورگئے سۆجا دئیگا اِنت که په بُتان کنگ بوتگ‌اَنت. 21 من آییارا وهد داتگ که بلکێن پشۆمان ببیت، بله آ چه وتی زِنهکاریا پشۆمان بئیگَ نلۆٹیت. 22 بچار، من آییا تهتئے باهۆٹَ کنان و هما که گۆن آییا زِنا کنگا اَنت، آیان سکّێن اَزابێئے تها دئورَ دئیان، اگن آییئے کارانی رَندگیری‌اِش یله ندات و پشۆمان نبوتنت. 23 من آییئے چُکّان وباے دئیان و کُشان، گڑا سجّهێن کِلیسا زاننت که من هما آن که دل و هئیالانی هالان درَ گێجیت و من شما هرکَسا آییئے کارانی هسابا مُزَّ دئیان.

24 بله تیاتیرَهئے اے دگه مردم، شما که اے تالیمئے منّۆک نه‌اێت و «شئیتانئے جُهلێن رازان»، انچُش که لهتێنَ گوَشیت، شرّیا سرپد نه‌اێت، اے گپّان شمارا گوَشان: «شمئے سرا دگه گرانێن بارے نلڈّان، 25 بله هما چیزّانی سرا که شما وتا مُهر داشتگ، تان منی آیگا وتا انچُش بدارێت.»

26 هما که سۆبێنَ بیت و تان آهِرا منی کارانَ کنت، من آییا کئومانی سرا واک و اِهتیارَ دئیان. 27 آ گۆن آسنێن اَساێا انچۆ کئومانی سرا هُکمرانیَ کنت که کونزگ پرۆشگَ بنت. 28 انچێن اِهتیارے چه منی پتئے نێمگا منا رَستگ. من آییا سُهبئے اِستارا هم دئیان. 29 هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت.