58
هُدا زمینئے دادرس اِنت
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. «برباد مکنئے» تَرزئے سرا. داوودئے شئیر.
1 او هاکمان! شمئے بێتئواری نااِنساپی نه‌اِنت؟
مردمانی نیاما په اِنساپ دادرسیَ کنێت؟
2 اِنّه، وتی دلا بےاَدلیَ سازێت و
شمئے دست زمینا پِتنه پادَ کننت.
3 بدکاران چه ماتئے لاپا وتی راه گار داتگ و
چه پێدایشا گُمراه و درۆگبند اَنت.
4 آیان زهرے مان اِنت چُش که مارئے زهرا،
سْیَه‌مارێئے ڈئولا اَنت که گۆشی بستگ‌اَنت و
5 هچ پئیما وتی دێما په مارگرانی آوازا نترّێنیت،
هرچُنت که اِزم و هنرَ کننت.
6 او هُدا! اِشانی دنتانان مان دپا پرۆش.
هُداوندا! اے ورناێن شێرانی نێشێن دنتانان چه بُنا در کن.
7 تچۆکێن آپانی پئیما گار باتنت،
وهدے کمانَ کشّنت تیرِش کُنٹ باتنت و پَد و نشانے مئیلاتنت،
8 هَلزونئے پئیما که گۆن رئوگا آپَ بیت و
اِشکَند بوتگێن چُکّئے پئیما که هچبر رۆچئے رُژنا نگندیت.
9 چه اِشیا پێسر که شمئے دێز کُنٹگانی آسا بمارنت،* 58:9 مارگ، بزان مَهسوس کنگ. ترّ ببنت یا هُشک،
هُدااِش گار و گُمسار کنات.
10 پهرێزکار، بێرا که گندیت، شادهیَ کنت،
وتی پادان مان بدکارانی هۆنا شۆدیت.
11 مردمَ گوَشنت:
«البت که په پهرێزکارا مُزّے هست،
هُداے هست که زمینئے سرا دادرسیَ کنت.»