40
هُداوندا نۆکێن سئوتے منی دپا دات
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. داوودئے زَبور.
 
گۆن سَبرے په هُداوندا ودارُن کرت،
دێمی گۆن من ترّێنت و منی پریاتی اِشکت.
منا چه جُهلانکێن کَلّێا در آورتی،
چه گِل و گنداپا،
منی پادی تلارێئے سرا اۆشتارێنت و
گامی مُهر کرتنت.
نۆکێن سئوتے منی دپا داتی،
مئے هُدائے ستا و سنائے شئیر.
بازێنے گندیت و منّیت و
هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت.
 
بَهتاور هما اِنت که هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت و
دێما گۆن پُرکبرێنانَ نکنت،
گۆن همایان که درۆگێن هُدایانی رَندگیریا گُمراه اَنت.
او هُداوند، او منی هُدا!
تئو په ما بازێن اَجَبێن کار و شئورے کرتگ،
هچکَس تئیی مَٹّ بوتَ نکنت.
اگن بلۆٹان تئیی کارانی بارئوا جار بجنان و هبر بکنان،
همینچُک باز اَنت که چه هسابا در اَنت.
ترا په هئیرات و کُربانیگا هاجتے نێست،
بله منی گۆشِت پَچ کرتگ،
سۆچگی کُربانیگ و گناهانی کُربانیگِت نلۆٹتگ.
گڑا گوَشتُن: «من آتکگ و تئیار آن،
منی بارئوا کتابئے تومارا* 40‏:7 تومار هما کتابانَ گوَشنت که کوَهنێن زمانگا کاگد یا پۆستانی سرا نبیسگ و گرد گردا پتایگ بوتگ‌اَنت. نبیسگ بوتگ.
او منی هُدا! اَرمانُن تئیی لۆٹ و واهگئے سَرجم کنگ اِنت،
تئیی شَریَت منی دلا اِنت.»
 
رَکّێنگ و نجاتئے وشّێن هالُن مزنێن دیوانا جار جتگ.
او هُداوند! هما ڈئولا که تئو زانئے من وتی دپ لگام نجتگ.
10 تئیی رَکّێنۆکێن مَدَتُن وتی دلا چێر نداتگ،
تئیی وپاداری و نجاتبکشیئے بارئوا هبرُن کرتگ و
چه مزنێن دیوانا تئیی مِهر و وپااُن نپۆشێنتگ.
 
11 او هُداوند! منا چه وتی رهمتا زِبهر 40‏:11 زِبهر، بزان بێبهر. مکن،
تئیی مِهر و وپا تان اَبد منا اێمن بدارات.
12 چیا که بێهسابێن سکّیان منا اَنگِرّ کرتگ،
مئیارباریان منا گپتگ و دیستَ نکنان،
چه منی سرئے مودان گێش اَنت،
منی دل کپتگ.
 
13 او هُداوند! مهربانی کن و منا برَکّێن.
هُداوندا! زوتّ په منی مَدَتا بیا.
14 آ سجّهێن که منی کۆشئے رندا اَنت و منی مرکا لۆٹنت
سرجهل و شرمسار باتنت،
آ که منی سیه‌رۆچیئے پدا اَنت
پُشتا برئوات و رسوا باتنت.
15 آ که منی سرا «هه، ههَ» کننت
وتی سرجهلیا هئیران و هَبَکّه باتنت.
 
16 بله آ که تئیی شۆهازا اَنت
سجّهێن تئیی بارگاها شادهی کنات و گَل و بال باتنت،
آ که تئیی رَکّێنۆکێن مَدَتِش دۆست اِنت،
مُدام بگوَشاتنت: «هُداوند مزن اِنت.»
 
17 من گریب و هاجتمند آن،
هُداوندا منی هئیال گوَر بات.
تئو منی کُمک و رَکّێنۆک ائے.
او منی هُدا! دێر مکن.

*40:7 40‏:7 تومار هما کتابانَ گوَشنت که کوَهنێن زمانگا کاگد یا پۆستانی سرا نبیسگ و گرد گردا پتایگ بوتگ‌اَنت.

40:11 40‏:11 زِبهر، بزان بێبهر.