37
رَدکارانی سرا هَسَدّ مکن
داوودئے زَبور.
1 بدکارانی سئوَبا جۆش مجن و
رَدکارانی سرا هَسَدّ مکن.
2 چیا که اے کاهئے پئیما زوتَّ گیمّرنت و
سبزگانی پئیما هُشکَ ترّنت.
3 هُدائے سرا تئوکل کن و نێکیئے راها گر،
وتی مُلکا جهمنند بئے و
وپاداریئے رَندگیر.
4 چه هُداوندا شادمان بئے
که آ تئیی دلئے مرادا پورهَ کنت.
5 وتی زندمانئے راها هُداوندئے سپردگ کن و
آییئے سرا تئوکل،
که کارساز هما اِنت.
6 آ تئیی بێمئیاریا نورئے پئیما رۆشنَ کنت و
دادرسیا چۆ بامگواهئے رُژناییا دْرپشان.
7 هُداوندئے بارگاها آرام بئے و
گۆن اۆپارے* 37:7 اۆپار، بزان سَبر، تهمبل، بَرداشت. آییئے ودارا.
آیانی سئوَبا جۆش مجن که وتی راها کامران اَنت و
آیانی سئوَبا هم که پلیتێن پندلان کارَ بندنت.
8 چه هِژما دور بئے و گَزبا یله کن.
جۆش مجن که ترا دێم په بدکاریا بارت.
9 چیا که بدکار گُڈّگَ بنت،
بله آ که هُداوندئے ودارا اَنت مُلکا میراسَ برنت.
10 کَمُّکے وهدا رند بدکارَ نمانیت،
شما آییا سکّ باز شۆهازَ کنێت بله نگندێتی.
11 نرم‌دل مُلکا میراسَ برنت و
چه وشّێن سُهل و اێمنیا شادکامیَ کننت.
12 بدکار پهرێزکارئے هلاپا پندلَ سازیت و
په آییا دنتانَ درُشیت،
13 بله هُداوند بدکارئے سرا کندیت،
چیا که زانت آییئے رۆچَ کئیت.
14 بدکار وتی زَهما چه نیاما درَ کننت و کمانا کَشّنت،
تان نزۆر و هاجتمندان چێر بترّێننت و
نێکدلان تێگانی دپا بدئینت.
15 بله آیانی زَهم، وتی جندئے دلا نندیت و
کمانِشَ پرُشنت.
16 پهرێزکارئے کَمّێن هستی
چه بازێن بدکارانی هستیا گهتر اِنت.
17 چیا که بدکارانی باسکئے زۆرَ پرُشیت،
بله هُداوند پهرێزکارانی مَدَت کنۆک اِنت.
18 هُداوند بێگناهانی رۆچانی نگهپان اِنت و
میراسِش نمیرانَ بیت.
19 بلاه و مسیبتانی وهدا بزّگ و شرمندگَ نبنت و
کهتی و ڈُکّالئے رۆچان سێر و آبادَ بنت.
20 بله بدکار گارَ بنت،
هُداوندئے دژمن چَراگاهئے سبزگانی پئیما گار.
هئو! زیانَ بنت، دوتّئے پئیما زیان.
21 بدکار وامَ کنت و پدا ندنت،
بله پهرێزکار په دَسپَچیَ بَکشیت.
22 اَلّما، آیان که هُداوند برکتَ دنت مُلکا میراسَ برنت،
بله آیان که نالتَ کنت، گار و بێگواهَ بنت.
23 هُداوند هماییئے گامان مُهرَ کنت
که هُداوندئے راها شادهیَ کنت.
24 تُرے بٹَگلیت، زمینا نکپیت،
چیا که هُداوند آییئے نگهپان اِنت.
25 ورنا اَتان و نون پیر آن،
بله چُشێن پهرێزکارے ندیستُن که هُداوندا یله کرتگ
یا که چُکّی په نانێا گدا بوتگ‌اَنت.
26 مُدام دَسپَچ اِنت و په آسانی وامَ دنت،
چُکّی برکتَ کارنت.
27 چه بدیا دێما چهر دئے و نێکی کن،
گڑا تان اَبد مُلکا جهمنندَ بئے.
28 چیا که هُداوندا اَدل دۆست اِنت و
وتی دۆستداران یلهَ نکنت.
هُداوند تان اَبد پهرێزکارانی پُشت و پناه اِنت،
بله بدکارانی نَسل گُڈّگَ بیت.
29 پهرێزکار مُلکا میراسَ برنت و
تان اَبد همۆدا جهمنندَ بنت.
30 پهرێزکارئے دپ هکمت تالانَ کنت و
زبانی اَدل.
31 هُداوندئے شَریَت آییئے دلا اِنت و
پادیَ نلَکُشنت.
32 بدکار، په پهرێزکارا کمینَ کنت و
آییئے کۆشئے رندا اِنت.
33 بله هُداوند آییا بدکارئے زۆرئے تها نپرّێنیت و
وهدے هَکدیوانا برگَ بیت، په مئیارباریا نئیلیتی.
34 هُداوندئے ودارا بئے و هماییئے راها بۆشت،
که ترا په مُلکئے میراس برگا سرپرازَ کنت،
وتَ گندئے که بدکار چۆن گُڈّگَ بنت.
35 بدکار و بێرهمێن مردے دیستُن که
سرسبزێن درچکێئے پئیما وتی جاها شاداب اَت،
36 بله نمنت و زوتّ مُرت،
هرچے شۆهازُن کرت، گِندگ نبوت.
37 بےائیبێن مردا بگند و نێکدلا بچار،
چیا که سُهل و اێمنیئے شۆهاز کنۆکا آکبتے هست،
38 بله سجّهێن سرکش گار و گُمسارَ بنت،
بدکار گُڈّگَ بنت و آیان آکبتے نێست.
39 پهرێزکارانی رَکّێنۆک هُداوند اِنت و
سکّیئے وهدا آیانی کلات.
40 هُداوند آیان مَدَتَ دنت و رَکّێنیت،
چه بدکارانی دستا رَکّێنیت و نجاتَ دنت،
چیا که آییئے مئیار و باهۆٹ اَنت.