1 ایسّا، چه اۆدا در آتک و دێم په یَهودیَهئے دَمگ و اُرْدُنئے کئورئے دومی پهناتا شت. اۆدا، پدا مردمانی بازێن رُمبے آتک و آییئے کِرّا مُچّ بوت. آ، وتی هێل و آدتئے سرا، مردمانی تالیم دئیگا گُلاێش بوت. 2 لهتێن پَریسی آتک و په آییئے چَکّاسگا جُستِش کرت: «بارێن، رئوا اِنت که مرد وتی جَنئے تلاک و سئونان بدنت؟» 3 ایسّایا پَسّئو دات: «موسّایا شمارا چے هُکم کرتگ؟» 4 آیان پَسّئو دات: «موسّایا رَزا داتگ که مرد په وتی جَنئے سئون دئیگا، تلاک‌نامَهے بنبیسیت و آییا بگیشّێنیت.» 5 نون ایسّایا گوَشت: «موسّایا په شمئے سِنگدلیئے سئوَبا اے ڈئولا هُکم داتگ. 6 بله جهانئے جۆڑێنگئے وهدا، هُدایا انسان مردێن و جنێن اڈّ کرتگ. 7  پمێشکا، مرد چه وتی پت و ماتا جِتا و گۆن وتی جَنا هۆر و یکجاهَ بیت. 8  مرد و جَن، یک جسم و جانَ بنت،* 10‏:8 پێدایش، بَهر 1، بَند 27؛ بَهر 2، بَند 24. اے پئیما، نون آ دو نه‌اَنت، یک جسم و جانے اَنت. 9 پمێشکا، آ که هُدایا یکّ کرتگ‌اَنت، انسان آیان جِتا مکنت.» 10 لۆگا که شتنت، مریدان چه آییا اے بارئوا جُست کرت. 11 گوَشتی: «کَسے که وتی جنێنئے سئون و تلاکانَ دنت و گۆن دگه جنێنێا سور و سانگَ کنت بزان که آ، گۆن وتی نۆکێن جنا زِنا کنگا اِنت. 12 همے ڈئولا، اگن جنێنے چه وتی مردا سئون بگیپت و گۆن دگه مردێا سانگ و سور بکنت، آ هم زِنا کنگا اِنت.»

13 یک رۆچے، مردمان وتی کَسانێن چُکّ، ایسّائے کِرّا آورتنت که وتی دستا آیانی سرا بمُشیت، بله مریدان نِهرّ و هَکَّل داتنت. 14 ایسّایا که چُش دیست نارزا بوت و گۆن مریدان گوَشتی: «چُکّان بِلّێت منی کِرّا بیاینت، آیانی دێما مدارێت، چیا که هُدائے بادشاهی اَنچێن مردمانیگ اِنت. 15 شمارا راستێنَ گوَشان، آ که هُدائے بادشاهیا چُکّانی پئیما ممَنّیت، هچبر اۆدا پاد اێر کرتَ نکنت.» 16 رَندا ایسّایا چُکّ وتی کُٹّا نندارێنتنت، دستی پِر مُشت و برکتی داتنت.

17 وهدے ایسّایا وتی راه گپت و شت، یک مردے تچانا آتک، کۆنڈان کپت و جُستی کرت: «او نێکێن استاد! من چۆن بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟» 18 ایسّایا گوَشت: «تئو منا ‹نێکێن› په چے گوَشئے؟ اَبێد چه هُدایا، کَسّ نێک نه‌اِنت. 19 هُدائے هُکمان هم تئو زانئے: هۆن مکن، زِنا مکن، دُزّی مکن، درۆگێن شاهدی مدئے، دگرئے مالا مئوَر، وتی پت و ماتا اِزّت بدئے.»† 10‏:19 دَرگوَز، بَهر 20، بَند 12 و رَند. 20 مردا پَسّئو دات: «او استاد! هُدائے اے هُکم و پرمانان، من چه کسانیا کاربند کنگا آن.» 21 گڑا، ایسّایا په مِهرے آییئے نێمگا چارت و گوَشتی: «ترا اَنگت یک کارے کنگی اِنت، برئو وتی سجّهێن مال و هستیا بَها کن و زَرّان گریب و نێزگارێن مردمانی سرا بهر کن، اے پئیما ترا آسمانی گنجے رسیت. گڑا بیا و منی رَندگیریا بکن.» 22 چه اے هبرا، دێمی پژمرده، گَمیگ و پرێشان بوت و شت. چیا که آ سێر و اَزگارێن مردے اَت.

23 ایسّایا چارێن نێمگان چارت و گۆن وتی مریدان گوَشتی: «په مالدارێن مردمان، هُدائے بادشاهیا پاد اێر کنگ سکّ گران اِنت.» 24 آییئے مرید چه اے هبران هئیران بوتنت. ایسّایا پدا گوَشت: «او منی چُکّان! هُدائے بادشاهیا پاد اێر کنگ،‡ 10‏:24 لهتێن دَزنبشتا گێش کنگ بوتگ: په آیان که زَرّ و مالئے سرا اِهتبارَ کننت. سکّ گران اِنت. 25 چه سوچنئے دُمکا اُشترئے گوَزگ وه باز گران اِنت، بله هُدائے بادشاهیا، زردارێن مردمئے رئوگ اَنگت گرانتر اِنت.» 26 مرید، گێشتر هئیران بوتنت و گۆن یکدومیا گوَشتِش: «گڑا کئے رَکّتَ کنت؟» 27 ایسّایا پدا آ چارتنت و گوَشتی: «په انسانا نبوتنی اِنت، بله په هُدایا چُش نه‌اِنت، چیا که هُدائے دستا هر چیزّ بوتَ کنت.»

28 گڑا پِتْرُس گوَشگا لگّت: «ما وتی هر چیزّ یله داتگ و تئیی رَندگیریا کنگا اێن.» 29 ایسّایا پَسّئو دات: «باور کنێت، اگن کَسێا په من و په منی وشّێن مستاگا وتی لۆگ، برات و گهار، مات و پت، چُکّ یا مال و ڈگار یله داتگ‌اَنت و منی رَندگیری‌ای کرتگ، 30 هُدا آیانی بدلا سَد برابر گێشترَ دنت. همے جهانا، گۆن سکّی و سۆریانی همراهیا، لۆگ، برات و گهار، مات، چُکّ، مال و ڈگار آییا رسیت و آ دگه جهانا هم اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت. 31 بله بازێنے که ائولی اِنت، آهِریَ بیت و هما که آهِری اِنت، ائولیَ بیت.»

32 ایسّا پێسر و مرید آییئے رَندا، اورْشَلیمئے نێمگا رئوگا اتنت. مرید، هئیران و بَه مانگ اتنت و آ دگه همراهانی دلا، تُرس و بیمّے ودی بوتگ‌اَت. ایسّایا آ دوازدهێن مرید کِرّێا برتنت و گوَشتی که گۆن آییا چے بئیگی اِنت. 33 «نون ما اورْشَلیما رئوگا اێن، اۆدا انسانئے چُکّا گرنت و مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگرانی دستا دئینت. آییئے مَرکئے هُکما بُرّنت و درکئومێن مردمانی دستا دئینتی. 34 درکئومێن مردم آییئے سرا ریشکند و مَسکرا کننت، آییئے سر و دێما تُهَ جننت،§ 10‏:34 تُه جنَگ، بزان تُک جنَگ. شلّاک و هئیزرانیَ جننت و کُشنتی، بله سئے رۆچا رَند، آ پدا زندگَ بیت و جاهَ جنت.»

35 زِبْدیئے دوێن چُکّ آکوب و یوهَنّا، ایسّائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: «او استاد! مئے واهگ اِش اِنت آ چیزّا که چه تئو انّونَ لۆٹێن، په ما بکنی.» 36 آییا پَسّئو دات: «چے لۆٹێت؟» 37 گوَشتِش: «وهدے تئیی بادشاهیَ کئیت، وتی پُرشئوکتێن دیوانا، چه ما یکّێا وتی راستێن و آ دگرا چپّێن نێمگا بنندارێن.» 38 ایسّایا پَسّئو دات: «شما نزانێت چے لۆٹگا اێت. بارێن، شمارا اے توان هست، آ جاما که من نۆشَ کنان بنۆشێت و آ پاکشۆدیا که منَ کنان بکنێت؟»* 10‏:38 ایسّائے مکسد چه جام و پاکشۆدیا وتی مَرکئے جام، بزان سلیبئے سکّی و سۆریانی سگّگ اِنت. 39 گوَشتِش: «جی هئو، اے کارا کرتَ کنێن.» ایسّایا گوَشت: «دێمترا، شمارا اے جام نۆشگی و اے پاکشۆدی هم کنگی اِنت، 40 بله بزانێت که اے چه منی اِجازتا در اِنت و گوَشتَ نکنان کئے منی راستێن و کئے چپّێن نێمگا نندیت. اے جاگه، همایانیگ اَنت که په آیان گیشّێنگ بوتگ‌اَنت.» 41 وهدے آ دگه دهێن مریدان اے هبر اِشکت، آکوب و یوهَنّائے سرا زَهر گپتنت. 42 گڑا، ایسّایا سجّهێن مرید لۆٹتنت و گوَشتی: «شما زانێت، آ که درکئومانی هاکم زانگَ بنت مردمانی سرا هاکمیَ کننت و کئومانی مستر چێردستانی سرا وتی اِهتیارا کارَ بندنت. 43 بله شما چُش مکنێت، چه شما هرکَس که مزنیَ لۆٹیت، باید اِنت سجّهێنانی هِزمتکار ببیت و 44 چه شما هرکَس که مستریَ لۆٹیت، سجّهێنانی کَستر و دَزبۆج ببیت. 45 همے ڈئولا، انسانئے چُکّ نئیاتکگ که مردم آییئے هِزمتا بکننت، آتکگ که مردمانی هِزمتا بکنت و گۆن وتی ساهئے دئیگا، بازێنێا برَکّێنیت.»

46 گڑا، اَریهائے شهرا آتکنت. وهدے ایسّا گۆن وتی مرید و دگه بازێن مردمانی همراهیا، چه اَریهایا در کپگا اَت، راهئے سرا، یک کۆرێن پِنڈۆگرے نِشتگ‌اَت که نامی بارتیماووس اَت و تیماووسئے چُکّ اَت. 47 وهدے بارتیماووس سَهیگ بوت، ایسّا ناسِری اِنت که چه همے راها گوَزگا اِنت، گوانکی جت و گوَشتی: «ایسّا، او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا منی سرا بَزّگ بات.» 48 لهتێنا هکّل کنانا گوَشت: «بێتئوار بئے!» بله آییا گێشتر کوکّار کرت: «او داوود بادشاهئے چُکّ! ترا منی سرا بَزّگ بات.» 49 ایسّا اۆشتات و گوَشتی: «تئواری کنێت.» مردمان آ کۆر تئوار کرت و گوَشتِش: «دلا مزن کن! پاد آ، بیا که ترا تئوار کنگا اِنت.» 50 بارتیماووسا وتی کباه کِرّے دئور دات، کُپّی کرت و ایسّائے گوَرا آتک. 51 ایسّایا جُست کرت: «چے لۆٹئے؟ من په تئو چے بکنان؟» گوَشتی: «او استاد! منَ لۆٹان بینا ببان.» 52 ایسّایا گوَشت: «برئو که تئیی ایمانا ترا دْراه کرت.» کۆر هما دمانا بینا بوت و ایسّائے همراهیا رئوان بوت.