1 «شمئے دل نگران و بێتاهیر مبیت، هُدائے سرا باور کنێت، په من هم ایمان بیارێت. 2 منی پتئے لۆگا بازێن بانے* 14‏:2 بان، بزان کۆٹی، کَمرا، اُتاگ. هست. اگن اے ڈئول مبوتێن شمارا گوَشتُن، منَ رئوان تان په شما جاگهے تئیار کنان. 3 بله نون اگن من په شمئے جاگهئے تئیار کنگا رئوان، پدا کایان و شمارا گۆن وتَ بران، تان شما هم همۆدا گۆن من یکجاه ببێت. 4 شما زانێت که من کجا رئوان و راها هم بلد اێت.»

5 تومایا گوَشت: «او هُداوند! ما نزانێن تئو کجا رئوئے، گڑا راها چۆن بزانێن؟» 6 ایسّایا گوَشت: «راه من آن. راستی و زِند بَکشۆک هم من آن. هچکَس بے من پتئے کِرّا آتکَ نکنت. 7 اگن شما منا بزانتێن، منی پتۆ هم زانت.† 14‏:7 لهتێن دَزنبشتا آتکگ: «اگن شما منا زانتگ، منی پتا هم زانتَ کنێت.» بله چه اِد و رَند، شما آییا زانێت و آ دیستگۆ.» 8 پیلیپُسا گۆن آییا گوَشت: «او هُداوند! پتا مارا پێش بدار، په ما همے بَسّ اِنت.» 9 ایسّایا گوَشت: «او پیلیپُس! اے بازێن وهدا من گۆن شما همراه آن و تئو اَنگت منا نزانئے؟ هرکَسا که منا دیستگ، منی پتی هم دیستگ. گڑا چۆنَ گوَشئے: ‹پتا مارا پێش بدار›؟ 10 باورَ نکنئے که من پتئے اَرواه و جَبینا آن و پت منیگا؟ اے هبران که گۆن شما گوَشان منی نه‌اَنت، هما پتئیگ اَنت که منی جسم و جانا اِنت. هما اِنت که اے کارانَ کنت. 11 منی اے هبرا بمَنّێت که من پتئے جَبینا آن و پت منیگا. اگن باورَ نکنێت، هما کارانی سرا ایمان بیارێت که شما چه من دیستگ‌اَنت. 12 باور کنێت، هرکَس که منی سرا ایمان بیاریت، هرچے که منَ کنان، آ هم کرتَ کنت. مسترێن کار هم کنت، چیا که من پتئے کِرّا رئوان و 13 هرچے که په منی ناما بلۆٹێت، آ واهگا سَرجمَ کنان، تانکه چُکّ وتی پتا شان و شئوکت بدنت. 14 اگن چیزّے په منی ناما بلۆٹێت، په شما سَرجم و تئیارَ کنان.

15 «اگن شما منا دۆستَ دارێت، منی هُکما هم په دل و جانَ مَنّێت. 16 گڑا من وت چه پتا لۆٹان و آ شمارا دگه پُشت و پناهے دنت که مُدام شمئے نیاما بمانیت. 17 بزان اے راستیئے هما روه اِنت که جهان اِشیا مَنِّتَ نکنت، چیا که نگندیت و پَجّاهیَ نئیاریت. بله شما اِشیا پَجّاهَ کارێت، چیا که شمئے کِرّا مانیت و شمئے دل و درونا بیت. 18 شمارا یَتیم و چۆرئوَ نکنان، شمئے کِرّا پِرَ ترّان. 19 کمّێن وهدێا رَند، جهان دگه برے منا نگندیت، بله شما منا گندێت. من زندگ آن، پمێشکا شما هم زندگَ مانێت. 20 آ رۆچا زانێت که من پتئے اَرواه و جَبینا آن و شما منیگا و من شمئیگا. 21 آ کَسا که منی هُکم گۆن اِنت و آ هُکمانی سرا کارَ کنت، هما منا دۆستَ داریت. آ که منا دۆستَ داریت، آ منی پتا هم دۆستَ بیت. منا هم آ دۆستَ بیت و وتا په آییا پَدّرَ کنان.»

22 یَهودا اِسْکَریوتیا نه، آ دومی یَهودایا جُست کرت: «او هُداوند! په چے وتا په ما پَدّرَ کنئے بله په جهانا نکنئے؟» 23 ایسّایا پَسّئو تَرّێنت: «آ کَس که منا دۆستَ داریت، هما هبرانی سرا کارَ کنت که من گوَشتگ‌اَنت و آ هم منی پتا دۆستَ بیت. من و پت آییئے کِرّا رئوێن و گۆن آییا مانێن. 24 آ کَس که منا دۆستَ نداریت، منی هبرانی سرا کارَ نکنت. اے هبران که شما چه منَ اِشکنێت منی نه‌اَنت، هما پتئیگ اَنت که منا راهی داتگ. 25 اے هبرُن هما وهدا گوَشتنت که اَنگت شمئے نیاما آن. 26 بله شمئے پُشت و پناه، هما پاکێن روه اِنت که پتی په منی ناما رئوانَ کنت. آ، سجّهێن چیزّان شمارا سۆجَ دنت. هما هبر که من گۆن شما گوَشتگ‌اَنت، شمارا آیانی یات و تْرانَگا پِرّێنیت.

27 «من شمارا دلجمی و آسودگیَ دئیان، وتی آرامی و آسودگیا شمارا بَکشان. جهانا اے واک و توان نێست هما آسودگیا شمارا بدنت که منَ دئیان. نگران و دِلتپرکه‡ 14‏:27 دِلتَپَرکَه، بزان پرێشان، دِلتْرَکّ. مبێت. 28 شما اِشکت من گوَشت که رئوان، بله پدا شمئے کِرّا پِرَ ترّان. اگن من شمارا دۆستَ بوتێنان، چه اے هبرا شادانَ بوتێت که من پتئے کِرّا رئوان، چیا که پت چه من مستر اِنت. 29 پمێشکا، چه اے کارئے سَرجم بئیگا پێسر گوَشتُن که وهدے چُشَ بیت، ایمان بیارێت. 30 چه اِد و رند، گۆن شما باز هبرَ نکنان، چیا که اے جهانئے نالاهکێن سردار، شئیتانَ کئیت. آییا منی سرا هچ واک و زۆرے نێست. 31 من بَسّ هما کارانَ کنان که پتا منا هُکم کرتگ، تان جهان بزانت که منا پت دۆست اِنت. پاد آێت، چه اِدا برئوێن.