1 رَندا، ایسّایا جَلیلا ترّ و تابَ کرت. یَهودی آییئے کۆشئے رَندا اتنت، پمێشکا نلۆٹتی یَهودیَها بمانیت. 2 اَنچش که یَهودیانی کاپارانی* 7‏:2 کاپار، کاپَر، کَپَر. ایید نزّیک بوت، 3 ایسّائے براتان گۆن آییا گوَشت: «اے جاها بِلّ و یَهودیَها برئو، تان هما کاران که تئو کنئے، تئیی مرید بگندنت. 4 کَسے که نامداریَ لۆٹیت، په چێرکایی کارَ نکنت. تئو که اے کارانَ کنئے، بِلّ که سجّهێن دنیا ترا بگندیت.» 5 چیا که براتان هم په آییا باور نێست‌اَت. 6 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «اَنگت آ وهد په من نرَستگ، بله په شما هر وهد شَرّ اِنت. 7 دنیا چه شما نپْرتَ نکنت، بله چه من نپْرتَ کنت، چیا که من آییئے بارئوا گواهیَ دئیان که آییئے کار سِلّ و گَنده اَنت. 8 شما په اے اییدا برئوێت، من انّون اے اییدا نئیایان، چیا که منی وهد اَنگت نرَستگ.» 9 ایسّایا اے هبر گۆن آیان گوَشت و جَلیلا مَنت.

10 ایسّائے برات که په اییدا اورْشَلیما شتنت، رندا آییئے جند هم همۆدا شت، بله مردمانی چمدیدا نَشُت، چێرکایی شت. 11 اییدئے رۆچان، یَهودی آییئے شۆهازا اتنت و جُست و پُرسِشَ کرت که «آ کجا اِنت؟» 12 آییئے بارئوا مردمانی نیاما په چێرکایی بازێن گوَش و گۆے هست‌اَت، لهتێن گوَشگا اَت: «آ شَرّێن مردے.» دگه لهتێن گوَشگا اَت: «مردمانَ رێپێنیت و گُمراهَ کنت.» 13 بله چه یَهودیانی تُرسا، کَسّێا سرزاهرا هچّ نگوَشت.

14 اییدئے نیامی رۆچان، ایسّا مزنێن پرستشگاها شت و درس و سَبک دئیگا گُلاێش بوت. 15 یَهودیان گۆن هئیرتے گوَشت: «اے مردا نئوانتگ، اینچک زانتکاری چه کجا آورتگی؟» 16 ایسّایا آیانی پَسّئوا درّاێنت: «اے چیزّان که من سَبکَ دئیان منی نه‌اَنت، چه منی رَه دئیۆکئے نێمگا اَنت. 17 هرکَس که بلۆٹیت هُدائے واهگان سَرجم بکنت، زانت که منی سَبک هُدائیگ اَنت یا من چه وت هبرَ کنان. 18 هرکَس که وتسر هبرَ کنت، په وتی مزنیئے پێش دارگا هبرَ کنت. بله آ کَس که وتی رَه دئیۆکئے شان و شئوکتئے لۆٹۆکَ بیت، تچکێن مردمے و آییا ناراستی نێست. 19 زانا، موسّایا شَریَت شمارا ندات، هما شَریَت که چه شما کَسّ آییئے سرا کار نکنگا اِنت؟ په چے لۆٹێت منا بکُشێت؟» 20 مردمان گوَشت: «ترا جِنّ پِر اِنت، کئے ترا کُشیت؟» 21 ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: «من تهنا یک کارے کرتگ و شما سجّهێن چۆ هَبَکّه و هئیران منتگێت. 22 موسّایا چُکّانی سُنّت کنگ شمارا دات، هرچُنت که اے کار چه موسّایا بُنگێج نبوتگ‌اَت و چه کئومئے پت و پیرێنان اَت و شما شَبَّتئے رۆچا، وتی مردێن‌چُکّان سُنّتَ کنێت. 23 نون اگن په موسّائے شَریَتئے نپرۆشگا شما شَبَّتئے رۆچا مردێن‌چُکّان سُنّتَ کنێت، چیا منی سرا زهر گپتگێت، که شَبَّتئے رۆچا یک مردمے په سَرجمی دْرهبکشی‌اُن کرتگ؟ 24 زاهرا مچارێت و شئور مبُرّێت، وتی هُکم و شئوران په اِنساپ بکنێت.»

25 گڑا اورْشَلیمئے لهتێن مردم گوَشگا اَت: «اے هما نه‌اِنت که آییئے کُشگئے رندا اَنت؟ 26 بچارێت، تچکاتچک و سرزاهرا هبر کنگا اِنت و آییا هچَّ نگوَشنت، بارێن راجئے سرۆک دلجم بوتگ‌اَنت که اے هما واده داتگێن مَسیه اِنت؟ 27 ما زانێن که اے مرد چه کجام هَند و دَمگا اِنت، بله وهدے مَسیه جاهَ جنت، هچکَسَ نزانت آ چه کجا کئیت.» 28 پمێشکا، وهدے ایسّایا مزنێن پرستشگاهئے تها سَبکَ دات، گۆن بُرزێن تئوارے گوَشتی: «شما منا پَجّاهَ کارێت و زانێت که چه کجا آن، بله من وتسر نئیاتکگان، منی رَه دئیۆک هما راستێن هُدا اِنت و شما آییا نزانێت. 29 من آییا زانان، چیا که چه آییئے نێمگا آتکگان و هماییا منا راه داتگ.» 30 همے وهدا، آیان لۆٹت ایسّایا دَزگیر بکننت، بله هچکَسا آییئے نێمگا دست نشَهارت، پرچا که اَنگت آییئے وهد نرَستگ‌اَت. 31 بله بازێنێا آییئے سرا ایمان آورت و گوَشت: «وهدے مَسیه جاهَ جنت، چه اے مردا گێشترێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیَ کاریت؟»

32 آ گپّ و هبر که مردمان چێرکایی ایسّائے بارئوا گوَشتنت، پَریسیان اِشکتنت. گڑا مزنێن دینی پێشوا و پَریسیان په ایسّائے دَزگیر کنگا، پرستشگاهئے سپاهیگ رئوان داتنت. 33 آ وهدی ایسّایا گوَشت: «من په یک کَمُّکێن وهدێا شمئے نیاما آن و رَندا وتی رَه دئیۆکئے کِرّا رئوان. 34 شما منی شۆهازا گردێت، بله منا ودی کرتَ نکنێت و آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنێت.» 35 گڑا یَهودیان گۆن یکدگرا گوَشت: «کجا رئوگَ لۆٹیت که ما آییا در گێتکَ نکنێن. بارێن، هما یَهودیانی کِرّا رئوت، که یونانیانی نیاما شنگ و شانگ اَنت و یونانیان هم سَبکَ دنت؟ 36 اے هبر که آ گوَشیت: ‹شما منی شۆهازا گردێت، بله منا ودی کرتَ نکنێت› و ‹آ جاها که منَ رئوان شما آتکَ نکنێت،› آییئے اے هبرئے مکسد چی اِنت؟»

37 اییدئے آهِری و مسترێن رۆچا، ایسّا اۆشتات و په بُرزتئواری گوَشتی: «اگن کَسے تُنّیگ اِنت، منی کِرّا بیئیت و آپ بنۆشیت. 38 هما ڈئولا که هُدائے پاکێن کتابَ گوَشیت، هرکَس که منی سرا باور بکنت، شَهجۆانی رئوانێن زِنداپ چه آییئے درونا رُمبیت و تچانَ بیت.» 39 اے هبر آییا هُدائے پاکێن روهئے بارئوا گوَشتنت که باید اِنت آییئے باورمندان دئیگ ببیت. بله ایسّا اَنگت په شان و شئوکت نرَستگ‌اَت، پمێشکا تنینگه پاکێن روه بَکشگ نبوتگ‌اَت.

40 گۆن اے هبرانی اِشکنگا، لهتێن مردم گوَشگا اَت: «په دل، اے مرد هما واده داتگێن نبی اِنت.» 41 دگه لهتێن گوَشگا اَت: «اے مَسیه اِنت.» بازێنێا چُش هم گوَشت: «مَسیه چه جَلیلا جاهَ جنت؟ 42 زانا، پاکێن کتابَ نگوَشیت که مَسیه باید اِنت چه داوودئے نَسل و پدرێچا ببیت و چه آییئے شهر، بئیت‌لَهِما، بیئیت؟»† 7‏:42 سَموییل دادگرئے دومی کتاب 7‏:12 و رَند؛ میکا نبیئے کتاب 5‏:2. 43 همے دابا مردمانی نیاما ناتِپاکیے کپت. 44 لهتێنا آ دَزگیر کنگ لۆٹت، بله هچکَسا آییئے نێمگا دست نشَهارت.

45 رَندا، پرستشگاهئے سپاهیگ پِر ترّتنت و مزنێن دینی پێشوا و پَریسیانی کِرّا آتکنت. آیان چه سپاهیگان جُست کرت: «شما چیا ایسّا گۆن وت نئیاورتگ؟» 46 سپاهیگان گوَشت: «تان اے وهدی هچکَسا اے مردئے ڈئولا هبر نکرتگ.» 47 پَریسیان گوَشت: «شما هم گُمراه بوتگێت؟ 48 چه کئومئے سرۆک و پَریسیان یکّێا آییئے سرا باور کرتگ؟ 49 بله اَنچش اِنت، مردمانی آ رُمب که چه شَریَتا ناسرپد اِنت، نالَت بوتگێنے.» 50 نیکودیموسا، که وت چه پَریسیان یکّے اَت و پێشا ایسّائے کِرّا آتکگ‌اَت، گوَشت: 51 «بارێن، شَریَت مارا اِجازتَ دنت که کَسێئے هبرانی اِشکنگ و کارانی زانگا پێسر، آییا مئیاریگ بکنێن؟» 52 آییئے پَسّئوا گوَشتِش: «تئو هم چه جَلیلئے مردمان ائے؟ وت پَٹّ و پۆل کن و بچار، هچبر نبیے چه جَلیلا جاهَ نجنت.» 53 رَندا، آ سجّهێن وتی لۆگان شتنت.‡ 7‏:53 لهتێن کوَهنێن دَزنبشتا، بَهر 7‏:53‏ بگر تان 8‏:11 نێست.