داوری قوم اسرائیل
9
1 خداوند را دیدم که در کنار قربانگاه ایستاده بود و فرمود: «سر ستونهای معبد بزرگ را بشکن تا بنای آن به لرزه آید و سقف آن بر سر مردم فرو ریزد. کسانی را که زنده بمانند با شمشیر می‌کشم. هیچ‌کسی نمی‌تواند فرار کند و جان سالم بدر ببرد.
2 حتّی اگر به دنیای مردگان هم بروند، از دست من رهایی نمی‌یابند و اگر به آسمان صعود کنند، آنها را پایین می‌آورم.
3 اگر در کوه کرمل پنهان شوند، به سراغشان می‌روم و آنها را پیدا می‌کنم. اگر از نظر من در اعماق دریا مخفی شوند، هیولای دریایی را می‌فرستم تا آنها را بگزد.
4 حتّی اگر به اسارت بروند، به شمشیر فرمان خواهم داد تا آنها را در آنجا بکشد. من قصد مجازات آنها را دارم نه اینکه آنها را کمک کنم.»
5 خداوند، خدای متعال
وقتی زمین را لمس کند،
زمین گداخته می‌شود و ساکنان آن ماتم می‌گیرند.
تمام زمین مانند رود نیل بالا می‌آید و دوباره فرو می‌نشیند.
6 آن کسی‌که خانهٔ خود را در آسمانها بنا کرده
و گنبد آسمان را بر فراز زمین قرار داده است.
آبهای دریا را جمع می‌کند
و آنها را بر زمین می‌باراند،
نامش خداوند است.
7 خداوند می‌فرماید: «ای قوم اسرائیل، مگر شما برای من مانند حبشی‌ها نیستید؟ آیا من بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون نیاوردم؟ و آیا فلسطینیان را از جزیرهٔ کریت و مردم سوریه را از سرزمین قیر بیرون نیاوردم؟
8 من، خداوند متعال، پادشاهی شمالی اسرائیل را گناهکار می‌بینم و آنها را از روی زمین محو می‌کنم، ولی بنی‌اسرائیل را بکلّی نابود نمی‌سازم.
9 «من به دشمنان امر می‌کنم که قوم اسرائیل را همان‌طور که گندم را غربال می‌کنند، تکان بدهند تا کاملاً از مردم بدکار پاک شوند.
10 تمام گناهکارانی که می‌گویند: 'بلایی بر سر ما نمی‌آید.' با شمشیر کشته می‌شوند.»
بازسازی اسرائیل
11 خداوند می‌فرماید: «زمانی خواهد رسید که من پادشاهی داوود را که ویران شده است، دوباره برقرار خواهم نمود. دیوارهای آن را تعمیر خواهم کرد و آن را بازسازی خواهم کرد و به عظمت سابقش خواهم رسانید.
12 قوم اسرائیل همهٔ آنچه را که از اَدوم و اقوام دیگر باقیمانده است و زمانی به من تعلّق داشت، تصاحب می‌کنند. من، خداوند همهٔ اینها را بجا می‌آورم.»
13 خداوند می‌فرماید: «زمانی می‌رسد
که غلّه چنان زود می‌رسد که دروگران فرصت درو کردن آن را نداشته باشند
و انگور به قدری زودرس می‌گردد که وقت چیدن آن را نداشته باشند
و شراب شیرین از کوهها جاری می‌شود.
14 من قوم خود را دوباره به وطنشان می‌آورم.
شهرهای ویران را آباد می‌کنند،
باغها و تاکستانها می‌سازند
و محصول آنها را می‌خورند.
15 قوم خود را در سرزمینی که به آنها داده‌ام، مستقر می‌سازم
و بار دیگر آنها را از آنجا جدا نمی‌کنم.
من خداوند خدای شما، این را به شما می‌گویم.»