ویرانی اسرائیل
6
1 وای بر شما که در صهیون زندگی راحتی دارید و در سامره در امنیّت زندگی میکنید و به این میبالید که رهبر قوم بزرگی هستید و مردم برای کمک نزد شما میآیند.
2 به شهر کلنه بروید، از شهر بزرگ حمات دیدن کنید و وضع شهر جت را در سرزمین فلسطین بررسی نمایید و ببینید، آیا آنها از پادشاهی یهودا و اسرائیل بهتر هستند و یا سرزمینشان بزرگتر از کشور شماست؟
3 شما فکر روز مصیبتی را که بر سر شما میآید از خود دور میکنید، امّا با کردار زشتتان آن روز بد را به خود نزدیکتر میسازید.
4 وای بر شما که بر تختهای عاج دراز میکشید، در بسترهای نرم میخوابید و بهترین گوشت برّه و لذیذترین گوشت گوسالهٔ گلّه را میخورید.
5 شما دوست دارید با نواختن چنگ همچون داوود سرود بسرایید.
6 جامهای شراب را سر میکشید و با بهترین عطرها خود را خوشبو میسازید، ولی بهخاطر مصیبت قوم اسرائیل غمگین نمیشوید.
7 بنابراین شما زودتر از دیگران به اسارت میروید و روزهای عیش و خوشگذرانی شما به پایان میرسد.
8 خداوند، خدای متعال به ذات خود قسم خورده است و میفرماید: «من از غرور قوم اسرائیل بیزار هستم و از قصرهای با شکوه آنها نفرت دارم. پس من پایتخت آن را با همهچیزهایی که در آن است، به دشمنان تسلیم میکنم.»
9 اگر ده نفر در یک خانه باقی مانده باشند، آنها هم کشته خواهند شد.
10 وقتی خویشاوند شخص مُرده برای دفن جنازهٔ او بیاید، از آن کسیکه هنوز زنده است میپرسد: «آیا کس دیگری باقیمانده است؟»
او جواب میدهد: «نه.»
آن خویشاوند میگوید: «خاموش باش و نام خداوند را بر زبان نیاور!»
11 وقتی خداوند امر فرماید، خانههای بزرگ و کوچک با خاک یکسان میشوند.
12 آیا اسبها بر صخرهها میدوند، یا گاو دریا را شخم میزند؟ امّا شما عدالت را به کام مردم مانند زهر تلخ ساخته و حق را به باطل تبدیل کردهاید.
13 شما افتخار میکنید که شهر لودیبار را تسخیر کردهاید و میگویید: «ما قدرت آن را داریم که کارنائیم را هم تسخیر کنیم.»
14 امّا خداوند، خدای متعال میفرماید: «ای قوم اسرائیل، من سپاه دشمن را میفرستم تا کشور شما را تصرّف کند و مردم شما را از گذرگاه حمات تا وادی عربه به تنگ آورند.»